Organizujemy jednodniową parafialną pielgrzymkę do Narodowego Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu w dniu 29 lipca 2023 (sobota).

Wyjazd we wczesnych godzinach rannych, Msza św. o godz.12.00 Około godz. 15-16.00 wyjazd z Kalisza do parafii. Przejazd zaplanowany wygodnym autokarem. Koszt uzależniony od liczby osób chętnych do pielgrzymowania około 80 zł/osoby. Zapraszamy wszystkie wspólnoty działające przy parafii oraz wszystkich dysponujących wolnym czasem w tym dniu. Więcej szczegółów podamy przed samym wyjazdem. Zapisy w zakrystii.

 

---

Trzydniowa pielgrzymka 

– Licheń (sanktuarium, bazylika, golgota, lasek grąbliński, cudowne źródełko)

– Toruń (rynek toruński, radio Maryja, muzeum ks. Popiełuszki, sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej Ewangelizacji)

– Kalisz (bazylika z cudownym obrazem św. Józefa)

Data: 2-4 maja 2023 r.

Koszt: 460 zł*

*w cenie: transport autokarem, parkingi, ofiary w sanktuarium, nocleg w pokoju 2 osobowym, ubezpieczenie NNW, we własnym zakresie zaś jedzenie (śniadanie, obiad, kolacja), które można zakupić sobie w jadłodajni w Domu Pielgrzyma w Licheniu lub sklepach czy barach w Licheniu, Toruniu.

Zapisy do 19 marca br. w zakrystii

 

 

 

 

 

---

---

Plan wizyty duszpasterskiej:

 

Pragnę odwiedzić z wizytą duszpasterską mieszkańców:

 

9 stycznia poniedziałek od godz. 14.30. Przy Torze.

10 stycznia wtorek od godz. 9.00. Krakowska Parzyste od Trzebini i Józefa Robotnika. 

11 stycznia środa od godz. 13.30. ul. Trzecia do ul. Krakowskiej obie strony i ul. Zacisze.

12 stycznia czwartek od godz. 12.00. ul. Bożniowa i ul. Karniowicka.

13 stycznia piątek od 12.30. ul. Florkiewicza nr. parzyste od Państwa Siwek do Państwa Wentrys.   

14 stycznia sobota od godz. 9.00. ul. Florkiewicza nr. nieparzyste od Pani Zagórskiej do Państwa Kotyza ul. Ugorek i ul. Mostowa.    

16 stycznia poniedziałek od godz. 14.30. ul. Przy Skarpie, ul. Florkiewicza od Państwa Ślusarczyk ul. Sąsiedzka i ul. Pod Górę. 

17 stycznia wtorek od godz. 9.00. ul. Kamieniec od Trzebini obie strony, ul. Do Krzyża i Pawia.   

18 stycznia środa od godz. 13.30. ul. Góra Bartoska od Państwa Zając – Wiatr, ul. Florkiewicza od Państwa Pytlik do Panstwa Saczka Bałuszek.  

19 stycznia czwartek od godz. 12.00. ul. Krawcówka, ul. Spacery i ul. Miodowa.

20 stycznia piątek od 12.30. ul. Pierwsza nr. nieparzyste.   

21 stycznia sobota od godz. 9.00. ul. Trzebińska od Trzebini, ul. Ślepa i ul. Zaułek.     

23 stycznia poniedziałek od godz. 14.30. ul. Pierwsza numery parzyste. 

24 stycznia wtorek od godz. 9.00. ul. Florkiewicza od Państwa Hudzik do Państwa Bury, ul. Śliska i Kuźnicza.  

 

 

---

13 listopada 2022 r. 32 niedziela zwykła.

Dziś z inicjatywy papieża Franciszka obchodzony jest Światowy Dzień Ubogich. To szczególna okazja, aby zauważyć cierpiących z powodu braku podstawowych środków do życia. Dzisiaj te wszystkie osoby ogarniamy modlitwą. Niech znakiem naszej solidarności będzie wsparcie najbardziej potrzebujących z naszej wspólnoty parafialnej.

 

Bardzo dziękujemy Wspólnocie Charytatywnej za przeprowadzenie dzisiejszej zbiórki przed kościołem na rzecz ubogich. Połowa tych ofiar będzie jak zawsze przekazana na centralne wydarzenia w Krakowie druga połowa na działalność charytatywną w naszej parafii. 

 

Różaniec w intencji zmarłych polecanych w wypominkach codziennie na zakończenie mszy świętej. 

 

---

 

Coroczna pielgrzymka do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej planowana jest na 8 października. Wyjazd z parkingu o godz. 8⁰⁰.  Prosimy o zarezerwowanie sobie czasu, byśmy mogli jak najliczniej w niej uczestniczyć. Zapisy w zakrystii. 

---

Pielgrzymka autokarowa do Zakopanego i Ludźmierza

W programie:

– Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach

– kościół Świętej Rodziny na Krupówkach

– deptak i możliwość zjedzenia obiadu na Krupówkach

– bazylika mniejsza w Ludźmierzu i ogród różańcowy

 

Koszt pielgrzymki: 70 zł

 

Wyjazd: w sobotę 10 września 2022 r.

o godz. 6.30 (parking przy kościele w Młoszowej).

 

Powrót w godzinach wieczornych.

 

Zapisy w zakrystii w Młoszowej.

 

---

W sobotę 30 lipca br. ksiądz Bartłomiej, rodak z naszej parafii, organizuje całodniową autokarową pielgrzymkę parafialną po sanktuariach maryjnych na Śląsku (Piekary Śląskie, Bogucice, Panewniki).

Wyjazd o godz. 8³⁰ spod naszego kościoła. Koszt transportu 60 zł. Zapisy w zakrystii.    

---

NOWENNA TYGODNI
PRZED 20–LECIEM ZAWIERZENIA ŚWIATA
BOŻEMU MIŁOSIERDZIU

 

NIEDZIELA, 17 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
O Panie mój, rozpal miłość moją ku Tobie, aby wśród burz, cierpień
i doświadczeń nie ustał duch mój. Widzisz, jak słabą jestem. Miłość wszystko
może. (Dzienniczek, 94)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Doświadczenie świata
i człowieka
Kiedy św. Jan Paweł II prosił Pana Boga, aby wszyscy ludzie na świecie
mogli doświadczyć Jego miłosierdzia, bynajmniej nie miał na uwadze
doświadczenia w tym znaczeniu, o jakim mówią i jakim posługują się nauki
przyrodnicze, zwłaszcza fizyka i chemia. (…) Pojęcie doświadczenia pojawia się
również w Piśmie Świętym. W Księdze Mądrości jest mowa o tym, że sam Bóg
doświadcza ludzi. (…) Doświadczenia, jakim Bóg poddaje człowieka, mieszczą
się w Jego przedziwnej pedagogii, mającej ostatecznie na celu dobro ludzi. To
dlatego autor Listu do Hebrajczyków pisał: „Jeszcze nie opieraliście się aż do
przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi, a zapomnieliście o upomnieniu, z
jakim się zwraca do was, jako do synów: Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie
upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karze,
chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje…”. (Hbr 12, 4–6).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

PONIEDZIAŁEK, 18 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Mam spisać zetknięcia się duszy mojej z Tobą, o Boże, w chwilach szczególnych
nawiedzeń Twoich. Mam pisać o Tobie, o Niepojęty w miłosierdziu ku biednej
duszy mojej. Wola Twoja święta jest życiem duszy mojej. Mam ten nakaz przez
tego, który mnie Ciebie, Boże, tu na ziemi zastępuje, który mi tłumaczy wolę
Twoją świętą. Jezu, widzisz, jak mi jest trudno pisać, jak nie umiem napisać, co w
duszy przeżywam. O Boże, czyż może napisać pióro to, w czym nieraz słów nie
ma? Ale każesz pisać, o Boże, to mi wystarczy (Dzienniczek, 6).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Doświadczenie
Bożego miłosierdzia.
Wszyscy oni – św. Franciszek z Asyżu, św. Teresa Wielka i św. Siostra
Faustyna – doświadczyli na sobie ogromu Bożego miłosierdzia. Tym bardziej więc
czuli się wezwani i równocześnie zobowiązani do tego, aby innym to miłosierdzie
głosić, a samego Boga za nie całym swym sercem nieustannie wysławiać. W tej
postawie upodabniali się do Maryi, która – w pełni świadoma tego, jak wielkie
rzeczy uczynił Jej Wszechmocny – w swym hymnie Magnificat uwielbiała Boga za
miłosierdzie okazywane przez Niego „na pokolenia i pokolenia dla tych, co się Go
boją” (por. Łk 1, 49–55).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

WTOREK, 19 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Po odnowieniu ślubów i Komunii św. nagle ujrzałam Pana Jezusa, który rzekł mi
łaskawie: «Córko moja, patrz w miłosierne Serce moje». Kiedy się wpatrzyłam w
to Serce Najświętsze, wyszły te same promienie, jakie są w tym obrazie – jako
Krew i Woda, i zrozumiałam, jak wielkie jest miłosierdzie Pańskie. I znów rzekł
Jezus łaskawie: «Córko moja, mów kapłanom o tym niepojętym miłosierdziu
moim. Palą mnie płomienie miłosierdzia, chcę je wylewać na dusze, [ale] nie chcą
dusze wierzyć w moją dobroć». (Dzienniczek, 177).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Tajemnica Bożego
miłosierdzia.
Pisał św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian: „My głosimy Chrystusa
ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla
tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków,
Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga,
przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi”
(1 Kor 1, 23–25). Powyższe słowa Apostoła Narodów możemy odnieść do
tajemnicy Bożego miłosierdzia. Właśnie ono jest bowiem ową mocą Bożą
i mądrością Bożą, które są największymi i najwspanialszymi owocami Paschy
Chrystusa. To przez Boże miłosierdzie Chrystus okazuje w nas swoją moc, dzięki
której stajemy się ciągle na nowo dziećmi Ojca niebieskiego. To wiernie świadcząc
o Bożym miłosierdziu, chrześcijanie mają wszelkie podstawy ku temu, by z całą
pokorą, a jednocześnie z ogromną radością powiedzieć o sobie, że trwają w wierze
i że sam Chrystus jest w nich.
Tak też było w przypadku św. Faustyny, którą sam Pan Jezus nazwał
sekretarką swego miłosierdzia (por. Dz, 965) i szafarką swego miłosierdzia (por.
Dz, 570).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

ŚRODA, 20 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Dusza moja nieraz krzyczała za Bogiem, jak małe dziecię, kiedy matka zasłoni
swoje oblicze, a ono jej poznać nie może, krzyczy, ile siły ma. O Jezu mój, za te
doświadczenia miłosne niech Ci będzie cześć i chwała. Wielkie i niepojęte jest
miłosierdzie Twoje. Wszystko, o Panie, coś zamierzył względem mej duszy, jest
przeniknięte miłosierdziem Twoim. (Dzienniczek, 116)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Powszechność Bożego
miłosierdzia.
Boże miłosierdzie ma wymiar powszechny, ponieważ odnosi się do
wszystkich ludzi. Jest to prawda, która wynika z trzech słów Pana Jezusa.
Pierwszym z nich jest sam początek modlitwy, której nauczył On swoich uczniów,
zaczynającej się wezwaniem „Ojcze nasz”. Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi –
i właśnie dlatego „sprawia On, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi,
i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Mt 5, 45b). Drugim
słowem Jezusa jest Jego wezwanie: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni
i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). Wszyscy ludzie jako
grzesznicy są przecież „utrudzeni i obciążeni”. Wszyscy zatem potrzebują ulgi
i pokrzepienia. Wszyscy wyczekują Bożego miłosierdzia. Dlatego też umierający
na krzyżu Jezus powiedział niezwykle brzemienne w swoich skutkach trzecie
słowo: „Pragnę” (J 19, 28). Pragnął nie tylko kropli wody, która by zwilżyła Jego
„język zapiekły i usta spragnione”, jak śpiewamy w pieśni Wisi na krzyżu. Pragnął
przede wszystkim, aby wszyscy ludzie znaleźli w Jego miłosiernym Sercu źródło
wody „wytryskającej ku życiu wiecznemu” (por. J 4, 14).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

CZWARTEK, 21 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
O, jak gorąco pragnę, aby miłosierdzie Twoje wysławiała każda dusza. Szczęśliwa
dusza, która wzywa miłosierdzia Pańskiego; doświadczy tego, co powiedział Pan,
że bronił jej będzie jako swej chwały, a któż się ośmieli walczyć z Bogiem?
Wszelka duszo, wysławiaj miłosierdzie Pańskie przez swą ufność w miłosierdzie
Jego, przez życie całe, a szczególnie w godzinę śmierci, i nie lękaj się niczego,
duszo droga, kimkolwiek jesteś, a im większy grzesznik, tym ma większe prawo do
miłosierdzia Twego, Panie. O, niepojęta dobroci, Bóg pierwszy się zniża do
grzesznika. O Jezu, pragnę wysławiać miłosierdzie Twoje za dusz tysiące. Wiem
dobrze, o Jezu mój, że mam mówić duszom o Twojej dobroci, o niepojętym
miłosierdziu Twoim. (Dzienniczek, 598)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Zostać obdarowanym.
Z prawdy o powszechnym wymiarze miłosierdzia Bożego wyniknęło
błaganie, jakie św. Jan Paweł Wielki zaniósł do Boga w Akcie zawierzenia świata
Bożemu Miłosierdziu: „pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć
Twojego miłosierdzia”. Wpisuje się ono w wielką tradycję podobnych co do swej
treści innych modlitw. „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od
ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba…” – nauczyła w Fatimie
Matka Najświętsza Łucję, Hiacyntę i Franciszka te właśnie słowa kierować ku
niebu. Z kolei sam Jezus pokazał św. Faustynie, jak należy odmawiać Koronkę do
miłosierdzia Bożego, w której co chwilę pojawia się sformułowanie: „cały świat”.
(…) Jednakże wpisując się w tę wielką tradycję modlitw, podkreślających w swej
treści powszechność Bożego miłosierdzia, Jan Paweł II prosił Pana Boga jeszcze o
coś więcej: nie tylko o miłosierdzie dla wszystkich ludzi, ale również o to, aby
wszyscy mieszkańcy ziemi mogli wprost doświadczyć tego miłosierdzia. By każdy
człowiek mógł powiedzieć o sobie: zostałem obdarzony(a) takim a takim
konkretnym dobrem duchowym lub materialnym.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym,
Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

PIĄTEK, 22 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Dziś medytację poszłam odprawić przed Najświętszym Sakramentem. Jak się
zbliżyłam do ołtarza, obecność Boża przeniknęła duszę moją, zostałam
pogrążona w oceanie Jego Bóstwa – i powiedział mi Jezus: Córko Moja, wszystko,
co istnieje, twoim jest. – I odpowiedziałam Panu: Niczego nie żąda serce moje,
tylko Ciebie jednego, o Skarbie serca mojego; za wszystkie dary, które mi dajesz,
dziękuję Ci, o Panie, ale ja żądam tylko Serca Twego. Choć wielkie są niebiosa,
niczym są dla mnie bez Ciebie… (Dzienniczek, 969)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Wyobraźnia miłosierdzia.
Wszystkie te przedstawione powyżej możliwości doświadczenia Bożego
miłosierdzia wymagają od ludzi wierzących „wyobraźni miłosierdzia”, o której Jan
Paweł II pisał w Liście apostolskim Novo millennio ineunte, na zakończenie
Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Czytamy w nim między innymi: „Potrzebna jest
dziś nowa «wyobraźnia miłosierdzia», której przejawem będzie nie tyle i nie tylko
skuteczność pomocy, ale zdolność bycia bliźnim dla cierpiącego człowieka,
solidaryzowania się z nim, tak aby gest pomocy nie był odczuwany jako poniżająca
jałmużna, ale jako świadectwo braterskiej wspólnoty dóbr. (…) Czyż taki styl bycia
nie stałby się największą i najbardziej skuteczną formą głoszenia dobrej nowiny
o Królestwie Bożym? Bez tak rozumianej ewangelizacji, dokonującej się przez
miłosierdzie i świadectwo chrześcijańskiego ubóstwa, głoszenie Ewangelii –
będące przecież pierwszym nakazem miłosierdzia – może pozostać nie
zrozumiane i utonąć w powodzi słów, którymi i tak jesteśmy nieustannie zalewani
we współczesnym społeczeństwie przez środki przekazu. Miłosierdzie czynów
nadaje nieodpartą moc miłosierdziu słów” (NMI, 50).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!

SOBOTA, 23 LIPCA 2022 R.
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Dusza zbroi się przez modlitwę do walki wszelakiej. W jakimkolwiek dusza jest
stanie, powinna się modlić. Musi się modlić dusza czysta i piękna, bo inaczej
utraciłaby swą piękność; modlić się musi dusza dążąca do tej czystości, bo inaczej
nie doszłaby do niej; modlić się musi dusza dopiero co nawrócona, bo inaczej
upadłaby z powrotem; modlić się musi dusza grzeszna, pogrążona w grzechach,
aby mogła powstać. I nie ma duszy, która by nie była obowiązana do modlitwy, bo
wszelka łaska spływa przez modlitwę. (Dzienniczek, 146)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego: Przesłanie.
Rozważając życie tych błogosławionych, a jednocześnie wracając do
wołania św. Jana Pawła Wielkiego zanoszonego do Boga w Akcie zawierzenia świata
Bożemu Miłosierdziu, aby pozwolił „wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć
Jego miłosierdzia”, dobrze zdajemy sobie sprawę z tego, że Papież modlił się
wtedy również za nas wszystkich. Prosił najlepszego Ojca, abyśmy,
doświadczywszy najpierw sami łaski Jego miłosierdzia, stali się następnie dla
innych tym, przez kogo oni będą mogli doświadczyć – świadomie lub
nieświadomie – jak wielki jest Bóg w swoim miłosierdziu. By mogli Go w całym
swoim dalszym życiu wielbić i Mu błogosławić. By mogli wierzyć, że jako Jego
dzieci wszyscyśmy w Jego Synu zmartwychwstałym, Jezusie Chrystusie, zostali
zrodzeni „do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego,
i niewiędnącego, które jest zachowane dla nas w niebie”. By mogli się radować…
(por. 1 P 1, 3–6).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu
miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia
w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas
w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świa

---

---

Bóg w swojej wielkiej miłości nie zostawił nas samych, ale w Jezusie Chrystusie ofiarował nam nowe życie.

Niech wielkanocna radość płynąca ze zmartwychwstania Pana będzie udziałem nas wszystkich. Niech Zwycięzca śmierci, piekła i szatana umacnia wiarę, nadzieję
i miłość w naszych rodzinach i społecznościach, wspomaga na drogach codzienności oraz oświeca blaskiem swojej prawdy.

 

---

Wielki Czwartek – Adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie do godz. 22⁰⁰ w dolnym kościele. Zapraszamy szczególnie młodzież szkolną, studentów i młodzież pracującą.

 

Adoracja przy Bożym Grobie Piątek

 

20⁰⁰ – 21⁰⁰ z Piasków

21⁰⁰ – 22⁰⁰ z ul. Trzeciej

22⁰⁰ – 23⁰⁰ z ul. Szembeka do torów

23⁰⁰ – 24⁰⁰ z ul. Pierwszej

 

Porządek Adoracji w sobotę:

7⁰⁰ – 8⁰⁰ ul. Krakowska od Trzebini

8⁰⁰ – 9⁰⁰ ul. Krakowska od Dulowej do kościoła z ul. przyległymi.

9⁰⁰ – 10⁰⁰ ul. Kamieniec i Trzebińska z ulicami przyległymi,

10⁰⁰ – 11⁰⁰ ul. Florkiewicza numery nieparzyste z ulicami przyległymi

11⁰⁰ – 12⁰⁰ ul. Florkiewicza numery parzyste i ulice przyległe

12⁰⁰ – 13⁰⁰ ulice Krawcówka i Spacery oraz dzieci przedszkolne

13⁰⁰ – 14⁰⁰ Straż Honorowa Najśw. Serca P. Jezusa.

14⁰⁰ – 16⁰⁰ Członkowie Róż Różańcowych. Na 15⁰⁰ zapraszamy wszystkie dzieci.

16⁰⁰ – 18⁰⁰ osoby, które nie mogły uczestniczyć we wcześniejszej adoracji.  

 

---

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE MŁOSZOWA

3 – 6 kwiecień 2022 r.

 

5 Niedziela Wielkiego Postu 3 kwiecień 2022 r.

7³⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną.

9⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną dla młodzieży.

11⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną dla dzieci.

15³⁰ – Gorzkie żale z kazaniem pasyjnym. 16⁰⁰ – Msza Święta bez kazania.

 

Poniedziałek – 4 kwietnia 2022 r.  

7⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną

10⁰⁰ – Nauka rekolekcyjna dla dzieci /klasy I – IV. /

12⁰⁰ – Nauka rekolekcyjna dla dzieci /klasy V – VIII. /

18⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną.

 

Wtorek – 5 kwietnia 2022 r. Dzień Pokuty.

Spowiedź Święta: 7⁰⁰ – 11⁰⁰; 15 – 18⁰⁰  

7⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną.

18⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną.

 

Środa – 6 kwietnia 2022 r.

7⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną i błogosławieństwem rekolekcyjnym.

10⁰⁰ – Nauka rekolekcyjna dla dzieci /klasy I – IV. /

12⁰⁰ – Nauka rekolekcyjna dla dzieci /klasy V – VIII. /

15⁰⁰ – Msza Święta dla chorych i seniorów z udzieleniem sakramentu Namaszczenia Chorych i błogosławieństwem rekolekcyjnym.

18⁰⁰ – Msza Święta z nauką rekolekcyjną i błogosławieństwem rekolekcyjnym.

 

Rekolekcje prowadzi O. Piotr Wiśniowski z Zakonu Pijarów z Krakowa.    

 

---

Zwracam się również z prośbą o 1% podatku dla chorej Milenki z Rudnika. Przy wejściu głównym
i bocznym znajdują się ulotki. Proszę Was o pomoc dla Milenki w imieniu swoim i Jej Rodziców.

---

 

---

 

---

Święta Bożego Narodzenia wprowadzają nas w wielką tajemnicę wiary o Bogu, który wciąż szuka człowieka. Jezus Chrystus, wchodzi w historię człowieka i pragnie zamieszkać w ludzkich sercach.

W atmosferze przepełnionej dziękczynieniem składanym Panu Bogu za ten dar Bożego Narodzenia prosimy przyjąć najserdeczniejsze życzenia.

Niech Chrystus, przychodzący do człowieka, obdarowuje Wszystkie Rodziny Naszej Parafii swoją łaską, pokojem oraz potrzebnymi łaskami a Matka Najświętsza i Święty Józef niech wypraszają dary nieba.  

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia.  

---

WIGILIA BOŻEGO NARODZENIA.

Na stole świątecznie nakrytym kładziemy Pismo Święte oraz opłatki i ustawiamy świecę (najlepiej Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom). Jedno miejsce przy stole pozostawiamy wolne jako znak pamięci o bliskich, którzy nie mogą razem z nami zasiąść do Wigilii. Wieczerzę wigilijną rozpoczynamy kolędą „Wśród nocnej ciszy” lub „Gdy się Chrystus rodzi”. Dzieci zapalają światełka na choince. Następnie ojciec lub matka rozpoczyna modlitwę:

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
I zapala świecę na stole, mówiąc:
Światło Chrystusa.

Wszyscy odpowiadają:

Bogu niech będą dzięki.

Czytanie Ewangelii (Łk 2,1-14)
Tekst odczytuje najstarsze dziecko:

Wstęp: Ponad dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, oczekiwany Zbawiciel.
Opowiada o tym Ewangelia św. Łukasza.

Po wysłuchaniu Ewangelii śpiewamy kolędę „Bóg się rodzi”.

RODZINNA MODLITWA
Ojciec lub matka odmawia prośby, wszyscy odpowiadają:
Wysłuchaj nas, Panie.

Boże, nasz Ojcze, w tej uroczystej godzinie wychwalamy Cię i dziękujemy za noc, w której posłałeś nam swojego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela.
1. Udziel naszej rodzinie daru miłości, zgody i pokoju. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
2. Obdarz naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych pokojem tej nocy. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
3. Wszystkich samotnych, chorych, biednych, głodnych pociesz i umocnij Dobrą Nowiną tej świętej nocy. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
4. Naszych zmarłych (wymienić imiona) obdarz szczęściem i światłem Twej chwały. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Wszyscy odmawiają „Ojcze nasz”.
Jezu, Maryjo, Józefie – Święta Rodzino z Nazaretu, opiekuj się naszą rodziną.
ŁAMANIE SIĘ OPŁATKIEM
Ojciec lub matka: Dziękujemy Ci, Boże, nasz dobry Ojcze, za tę wspólną, rodzinną wieczerzę, za ten błogosławiony wieczór, dziękujemy za wzajemną miłość i przypomnienie nam, że Twój Syn stał się tamtej nocy naszym Bratem i Zbawicielem. Tobie chwała na wieki. Amen.

 

---

ZAPROSZENIE

 

 

---

 

Kraków, 02.08.2021 r.

 

 

Zaproszenie na XXIX Pielgrzymkę Rodzin Archidiecezji Krakowskiej

do Kalwarii Zebrzydowskiej

 

Wydział Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej w Krakowie serdecznie zaprasza rodziny, osoby samotne, siostry zakonne oraz kapłanów, do wzięcia udziału
w XXIX Pielgrzymce Rodzin Archidiecezji Krakowskiej do Sanktuarium Pasyjno-Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, która odbędzie się w niedzielę, 5 września 2021r. w godzinach od 9.00 do 14.00.

Hasłem tegorocznej pielgrzymki są słowa: „Wezwani do życia sakramentalną łaską, która udoskonala miłość małżeńską”, zaczerpnięte
z adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka.

Pielgrzymka tradycyjnie rozpocznie się nabożeństwem Drogi Krzyżowej o godz. 9.00 przy stacji „u Piłata”. W tym roku towarzyszyć nam będą rozważania Beaty i Wojciecha Kudybów.

Następnie o godz. 11.30 przy ołtarzu polowym zgromadzimy się na Mszy św.
w intencji rodzin i małżeństw naszej archidiecezji, której będzie przewodniczył
abp Marek Jędraszewski, Metropolita Krakowski.

Serdecznie zapraszamy i liczymy na spotkanie w domu naszej Kalwaryjskiej Pani.

Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego

Jest modlitewnym zobowiązaniem podjętym w intencji jednego dziecka, które znane jest tylko Panu Bogu, a którego życie jest zagrożone. Adoptowane przez Ciebie dziecko otaczasz przez dziewięć miesięcy duchową opieką, codziennie modląc się za nie oraz za jego rodziców.

Podejmując Dzieło Duchowej Adopcji zobowiązujesz się do codziennego odmawiania:

1. Jednej tajemnicy Różańca św. (jeden raz Ojcze nasz, dziesięć razy Zdrowaś Maryjo, jeden raz Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu)

2. Modlitwy w intencji adoptowanego dziecka i jego rodziców:

Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu, proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

 

Deklarację podjęcia tej modlitwy można złożyć w każdej parafii naszej Archidiecezji. Ze względu na utrzymującą się pandemię, istnieje również możliwość podjęcia duchowej adopcji w domach. Jeśli do dzieła pragnie przystąpić więcej domowników, obrzęd ten mogą przeprowadzić rodzice, czy też jeden z dorosłych członków rodziny. Osoby, które zdecydują się na taką formę proszone są o wypełnienie następującego formularza (LINK DO FORMULARZA) podając: imię osoby podejmującej Duchową Adopcję Dziecka Poczętego i miejsce zamieszkania.

---

15 marzec 2021 – spowiedź wielkopostna

rano od 6³⁰ do godz. 9⁰⁰ Po południu spowiedź od godz. 16⁰⁰ do 18⁰⁰.

 

Odwiedziny chorych przed Wielkanocą w Wielką Środę 31 marca od godz. 9⁰⁰. Zgłoszenia w zakrystii. 

---

---

---

Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA

Pochylać się, aby podnieść inną osobę! Nie zapominajmy, że jedyną godziwą formą spoglądania na drugą osobę z góry jest dopomożenie jej w powstaniu. Jest to misja, którą Jezus powierzył Kościołowi.

---

POMOC DLA MILENKI

---

Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA

Pamiętajmy, by zawsze nosić ze sobą małą Ewangelię w kieszeni lub w torebce, aby czytać ją w ciągu dnia, aby słuchać tego wiarygodnego Słowa Jezusa.

---

---

---

 Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA

Zawsze, kiedy mówimy o miłości, mówimy o wolności: miłość bez wolności nie jest miłością; miłość jest zawsze wolna, a będąc wolną , wymaga wolnej odpowiedzi, wymaga naszego nawrócenia.

---

Zmarł śp. ks. Juliusz Olejak brat naszego ks. emeryta Stanisława urodził się 25 października 1935 r.  w Pisarzowicach (pow. oświęcimski) w rodzinie Stanisława i Anny zd. Kubiczek.

Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1961 r.

Po święceniach był wikariuszem w Niemodlinie (1961-66), Gliwicach – par. św. Apostołów Piotra i Pawła (1966-69), Korfantowie (1969-70), Bytomiu Miechowicach – par. Bożego Ciała (1970-72), Bytomiu Szombierkach – par. Najświętszego Serca Pana Jezusa (1972-73). Od 1973 do 1995 roku był proboszczem w Domaszkowicach i Kubicach. W 1995 r. został proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Nowym Browincu (dek. Głogówek), gdzie był duszpasterzem do czasu przejścia na emeryturę w roku 2010. Zamieszkał wtedy w Domu Księży Emerytów w Opolu.

Zmarł 25 stycznia 2021 r.

Msza żałobna odbędzie się w środę, 27 stycznia o godz.18.00 w kościele parafialnym Wszystkich Świętych w Nowym Browińcu.

Pogrzeb odbędzie się w czwartek, 28 stycznia o godz. 11.00 w kościele pw. św. Marcina w Pisarzowicach (diecezja bielsko-żywiecka), skąd pochodził śp. ks. Juliusz Olejak.

---

Solidarni z Chorwacją

Odpowiadając na prośbę Caritas Chorwacji, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, abp Stanisław Gądecki, ogłosił niedzielę 24 stycznia „Dniem solidarności z Chorwacją”. Tego dnia w polskich kościołach będą zbierane datki na rzecz ofiar trzęsienia ziemi w Chorwacji.

 

Przewodniczący Episkopatu zwrócił się do biskupów diecezjalnych z prośbą o przeprowadzenie zbiórki. Wpływy zostaną za pośrednictwem Caritas Polska przekazane na pomoc poszkodowanym. Tym samym akcja pomocy Chorwatom, ogłoszona przez Caritas Polska nazajutrz po kataklizmie w mieście Petrinja, nabrała nowego wymiaru.

– Według pierwszych doniesień, w wyniku trzęsienia ziemi w Chorwacji zginęło siedem osób, a tysiące musiało opuścić swe domy, przy czym miejscowe władze podkreślały, że nie jest to ostateczny bilans tragedii. Już 30 grudnia podjęliśmy decyzję o przeznaczeniu na pomoc poszkodowanym 50 tys. zł i uruchomieniu zbiórki SMS-owej, która w ciągu kilku dni przyniosła kolejne 50 tys. zł. Jednocześnie na nasze apele o przyłączenie się do akcji pomocy Chorwatom zaczęły odpowiadać parafie w różnych rejonach Polski. Decyzja przewodniczącego Episkopatu nadaje tej spontanicznej inicjatywie zorganizowany, ogólnokrajowy charakter. Dzięki temu skala pomocy, jakiej będziemy mogli udzielić, z pewnością znacząco wzrośnie – podkreśla ks. Marcin Iżycki, dyrektor Caritas Polska i przypomina, że odzew Polaków na apele o wsparcie w podobnych przypadkach jest bardzo duży.

– Kiedy organizowaliśmy akcję pomocową po sierpniowym wybuchu chemikaliów w Bejrucie, w krótkim czasie udało się zebrać ponad 9 mln zł. Ofiarność naszych rodaków pozwoliła na zapewnienie znaczącego wkładu w odbudowę miasta po zniszczeniach, wysłaliśmy też dwa transporty pomocy humanitarnej – wylicza ks. Marcin Iżycki. – Jestem przekonany, że wobec tragedii, która dotknęła Chorwację, kraj tak bliski sercom wielu Polaków, również nie pozostaniemy obojętni – dodaje dyrektor Caritas Polska.

O formie i sposobie przeprowadzenia zbiórek 24 stycznia w poszczególnych diecezjach zdecydują biskupi diecezjalni. Już dzisiaj można również przyłączyć się do akcji, przekazując środki bezpośrednio Caritas Polska.

Jak pomóc?

• Wysyłając SMS o treści CHORWACJA pod numer 72052 (koszt 2,46 zł),
• dokonując wpłaty przez stronę caritas.pl,
• wpłacając dowolną kwotę na konto nr 70 1020 1013 0000 0102 0002 6526, z dopiskiem CHORWACJA.

Caritas to największa organizacja dobroczynna w Polsce. Pomaga setkom tysięcy potrzebujących w kraju i za granicą. Struktura Caritas w Polsce składa się z Caritas Polska, która pełni funkcję koordynatora projektów ogólnopolskich i zagranicznych oraz z 44 Caritas diecezjalnych, które niosą bezpośrednią pomoc potrzebującym. W tym roku obchodzimy 30-lecie działalności Caritas w Polsce. Organizacja jest częścią sieci Caritas Internationalis i Caritas Europa.

---

---

---

 

Bliskość względem człowieka jest stylem Boga. On sam powiedział to Mojżeszowi: ,,Któryż naród wielki ma bogów tak bliskich jak Pan, Bóg nasz?” /Pwt 4,7/

10 stycznia 2021, Anioł Pański.

---

Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA

Droga do szczęścia to ta, którą święty Paweł opisał na końcu jednego ze swoich listów: ,, Nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem Wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście. „

katecheza środowa 30.12.2020.

---

„Czas ucieka, wieczność czeka” – refleksje na temat czasu i przemijania uświadamiają nam jak cennym darem jest życie i czas dany przez Boga. Trzeba się troszczyć, aby go nie zmarnować, lecz dobrze wykorzystać w służbie Bogu i drugiemu człowiekowi.

W naszej Parafii w tym roku sakrament chrztu przyjęło 14 dzieci.

W klasie czwartej Boski Chleb Chrystusa przyjęło 34 dzieci. Dziękuję Rodzicom Tych dzieci za ten niezwykły czas wspólnie przeżyty.

Sakrament Ducha Św. przyjęło 27 naszych młodych parafian, którzy stali się rycerzami, żołnierzami Chrystusa, którzy wiarę mężnie wyznają, bronią jej i według niej żyją. Również dziękuję za ten czas przygotowania rodzicom i młodzieży.

Do ołtarza podążyło w tym roku 5 par, aby wspólnie układać sobie życie z Chrystusem. Niech Chrystus im błogosławi na każdy dzień.

W kończącym się roku z naszej wspólnoty odeszło do Pana 40 osób.

Niech Chrystus Pan, obdarzy ich życiem wiecznym.

Dziękujemy za każde dobro, jakie nas tu spotyka; dziękuję za wszystkie ofiary składane na tacę, zwłaszcza w trzecie niedziele miesiąca. Jako Parafia nie mamy żadnych długów.

To dzięki waszemu zrozumieniu i ofiarności zostało przeprowadzonych bardzo wiele ważnych i potrzebnych inwestycji.

Błogosławionego Nowego Roku 2021.

---

ŻYCZENIA NOWOROCZNE.

Z okazji nadchodzącego Nowego Roku 2021 pragniemy złożyć najserdeczniejsze życzenia: Niech Pan Jezus błogosławieństwem swoim obdarza nieustannie Wszystkie Rodziny Naszej Parafii. Niech udzieli obficie zdrowia i potrzebnych łask. Niech Miłość i Dobro panuje w każdej Rodzinie.      Szczęśliwego błogosławionego Nowego Roku.

 

---

 

Ze względu na obostrzenia 31 GRUDNIA zapraszamy NA MSZĘ ŚWIĘTĄ dziękczynną wyjątkowo na godzinę 17.00. podziękujemy Bogu za dary i łaski otrzymane w minionym roku, będziemy prosić o błogosławieństwo Boże na rozpoczynający się nowy rok 2021.

Odwiedziny chorych wyjątkowo w sobotę 2 stycznia. Ks. Stanisław nawiedzi chorych rano od godziny 9⁰⁰.

---

Papież Franciszek ogłosił Rok Rodziny

Dzisiejsza uroczystość wzywa nas do tego przykładu ewangelizowania poprzez rodzinę, proponując nam na nowo ideał miłości małżeńskiej i rodzinnej, jak to zostało podkreślone w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, której piąta rocznica promulgacji przypadnie 19 marca. Ogłoszony zostanie też rok poświęcony refleksji nad Amoris laetitia, który będzie okazją do pogłębienia treści dokumentu. Te refleksje zostaną udostępnione wspólnotom kościelnym i rodzinom, aby towarzyszyły im w ich drodze – zapowiedział papież Franciszek w rozważaniu podczas południowej modlitwy Anioł Pański.

 

Publikujemy tłumaczenie dzisiejszej wypowiedzi papieża Franciszka:

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! Kilka dni po Bożym Narodzeniu liturgia zachęca nas do spojrzenia na Świętą Rodzinę, Jezusa, Marię i Józefa. Wspaniale jest zastanowić się nad tym, że Syn Boży, podobnie jak wszystkie dzieci, potrzebował ciepła rodziny. Właśnie dlatego rodzina z Nazaretu jest rodziną wzorcową, w której wszystkie rodziny świata mogą znaleźć pewny punkt odniesienia oraz inspirację. W Nazarecie rozpoczęło się ludzkie życie Syna Bożego, kiedy został poczęty przez Ducha Świętego w dziewiczym łonie Maryi. W gościnnych murach domu w Nazarecie dzieciństwo Jezusa przebiegało w radości, otoczone macierzyńską opieką Maryi i troską Józefa, w którym Jezus mógł widzieć czułość Boga (por. List apostolski Patris corde, 2).

Na wzór Świętej Rodziny, jesteśmy powołani do ponownego odkrycia wychowawczej wartości rodziny: musi być ona oparta na miłości, która nieustannie odnawia relacje i otwiera perspektywy nadziei. W rodzinie można doświadczyć szczerej komunii, gdy jest ona domem modlitwy, gdy miłość jest prawdziwa, głęboka i czysta, gdy przebaczenie przeważa nad niezgodą, gdy codzienna chropowatość życia jest łagodzona przez wzajemną czułość i pogodną akceptację woli Boga. W ten sposób rodzina otwiera się na radość, którą Bóg daje tym wszystkim, którzy potrafią dawać z radością. Równocześnie odnajduje duchową energię, by otworzyć się na świat zewnętrzny, na innych, na służbę braciom, na współpracę w budowaniu coraz to nowego i lepszego świata; zdolna zatem stać się nośnikiem pozytywnych bodźców. Rodzina ewangelizuje przykładem życia. I, owszem, w każdej rodzinie są problemy, czasami także kłótnie. Ojcze, pokłóciłem się… Jesteśmy ludźmi, jesteśmy słabi, i wszystkim nam zdarza się czasem kłócić w rodzinie. Ale chcę powiedzieć wam, że jeśli kłócimy się w rodzinie, niech dzień się nie kończy, zanim się nie pogodzimy. Jeśli się pokłóciłem, powinienem pogodzić się przed końcem dnia. Wiesz dlaczego? Dlatego, że zimna wojna następnego dnia jest bardzo niebezpieczna i nie pomaga.

Poza tym, w rodzinie są trzy słowa, których należy zawsze strzec: “proszę”, “dziękuję” i “przepraszam”. “Proszę” – aby nie narzucać się innym. “Proszę”, czy mogę coś zrobić, czy sądzisz, że mógłbym ci coś zrobić? “Proszę”, nigdy się nie narzucając. “Proszę” – to pierwsze słowo. “Dziękuję”. W rodzinie tak często pomagamy sobie, służymy. Zawsze dziękujmy. Wdzięczność jest krwią płynącą w szlachetnej duszy. “Dziękuję”. I wreszcie, najtrudniejsze do wypowiedzenia: “przepraszam”. Bo wciąż robimy złe rzeczy i wielokrotnie ktoś czuje się urażony. Więc: “wybacz mi, przepraszam”.

Nie zapominajcie o tych trzech słowach: “proszę”, “dziękuję”, “przepraszam”. Jeśli w rodzinie, w rodzinnym środowisku są obecne te trzy słowa, rodzina ma się dobrze. Dzisiejsza uroczystość wzywa nas do tego przykładu ewangelizowania poprzez rodzinę, proponując nam na nowo ideał miłości małżeńskiej i rodzinnej, jak to zostało podkreślone w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, której piąta rocznica promulgacji przypadnie 19 marca.

Ogłoszony zostanie też rok poświęcony refleksji nad Amoris laetitia, który będzie okazją do pogłębienia treści dokumentu. Te refleksje zostaną udostępnione wspólnotom kościelnym i rodzinom, aby towarzyszyły im w ich drodze. Już od tej chwili zachęcam wszystkich, by przyłączyli się do inicjatyw, które będą promowane podczas Roku i które będą koordynowane przez Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Powierzmy Świętej Rodzinie z Nazaretu, a w szczególności św. Józefowi, oblubieńcowi i troskliwemu ojcu, ten proces wraz z rodzinami całego świata. Niech Dziewica Maryja, do której zwracamy się teraz w modlitwie Anioł Pański, wyjedna dla rodzin całego świata, by były coraz bardziej zafascynowane ewangelicznym ideałem Świętej Rodziny, stając się zaczynem nowego człowieczeństwa oraz konkretnej i powszechnej solidarności.

---

---

                                  

---

Papież Franciszek ogłasza “Rok św. Józefa”

 

---

Dekret Penitencjarii Apostolskiej,

udzielający daru specjalnych Odpustów z okazji

Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa

 

Udziela się daru specjalnych Odpustów z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa, zarządzonego przez Papieża Franciszka dla godnego uczczenia 150. Rocznicy dnia, w którym Święty Józef został ogłoszony Patronem Kościoła Katolickiego.

Dziś upływa 150 lat, od kiedy Dekretem „Quemadmodum Deus” Błogosławiony Papież Pius IX, poruszony ciężką i bolesną goryczą czasów, w których znajdował się Kościół prześladowany przez wrogów, ogłosił Świętego Józefa Patronem Kościoła Katolickiego.

Celem utrwalenia ufności całego Kościoła w szczególny patronat Opiekuna Jezusa, Jego Świątobliwość Papież Franciszek postanowił, że od dnia dzisiejszego aż do dnia 8 grudnia 2021, dnia rocznicy ogłoszenia owego Dekretu oraz dnia poświęconego Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i Oblubienicy najczystszego Józefa, będzie obchodzony specjalny Rok Świętego Józefa, w którym wszyscy wierni będą mogli na jego wzór wzmacniać codziennie własne życie wiary, w pełni realizując wolę Bożą.

A zatem niech wszyscy wierni, poprzez modlitwy i dobre czyny, z pomocą Świętego Józefa, Opiekuna Świętej Rodziny z Nazaretu, starają się uzyskać pociechę i ulgę w ciężkich ludzkich utrapieniach, które dręczą współczesny świat.

Magisterium Kościoła z upodobaniem i wytrwale odnajduje w osobie Świętego Józefa, jak
w skarbcu, dawne i nowe doskonałości, podobnie jak ojciec rodziny z Ewangelii Św. Mateusza, który „ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare”.

Aby wypełnić ten upragniony cel, najwyższą pomocą będzie dar Świętych Odpustów, które Penitencjaria Apostolska chętnie rozszerza na Rok Świętego Józefa poprzez niniejszy Dekret, wydany zgodnie z wolą Jego Świątobliwości Papieża Franciszka.

Udziela się Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (tzn. sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna oraz modlitwa zgodna z intencjami Ojca Świętego) wiernym, którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu, uczestniczyć będą w Roku Świętego Józefa w okolicznościach i na sposoby określone przez tę Penitencjarię Apostolską.

Święty Józef, prawdziwy człowiek wiary, zaprasza nas ze swej strony, abyśmy odkrywali synowską więź z Bogiem Ojcem, odnawiali naszą wierność modlitwie, przyjmowali postawę słuchania i odpowiadali z głębokim rozeznaniem woli Bożej. Udziela się zatem odpustu zupełnego wszystkim, którzy przez co najmniej pół godziny będą rozważać Modlitwę Pańską lub wezmą udział w jednym pełnym dniu skupienia, zawierającym rozważanie o Świętym Józefie. W Ewangelii przyznaje się Świętemu Józefowi tytuł „człowiek sprawiedliwy”: on to, stróż „wewnętrznej tajemnicy, która znajduje się w głębi serca i duszy”, czyli uczestnik tajemnicy Boga i przez to szczególny patron forum wewnętrznego, zachęca nas do odkrywania wartości ciszy, roztropności i uczciwości w wypełnianiu naszych obowiązków. Cnota sprawiedliwości praktykowana w sposób wzorowy przez Józefa jest pełnym przylgnięciem do prawa Bożego, będącego prawem Miłosierdzia, „bowiem to właśnie miłosierdzie Boga prowadzi do pełni prawdziwej sprawiedliwości”. Dlatego ci, którzy na wzór Świętego Józefa spełnią uczynek miłosierdzia względem ciała lub względem duszy, będą mogli otrzymać dar odpustu zupełnego. W powołaniu Józefa najważniejsze stało się jego bycie opiekunem Świętej Rodziny z Nazaretu, oblubieńcem Najświętszej Maryi Panny
i prawnym ojcem Jezusa.

 

Aby wezwać rodziny chrześcijańskie do odtwarzania tego przykładu wewnętrznej jedności, miłości i modlitwy, którym jest Święta Rodzina, udziela się odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Różaniec Święty w rodzinach i pomiędzy narzeczonymi.

Sługa Boży Pius XII, w dn. 1 maja 1955 r. ustanowił święto Świętego Józefa Rzemieślnika,
„w tym celu, aby godność pracy została uznana przez wszystkich ludzi i aby ta godność natchnęła życie społeczne i prawodawstwo, stanowione zgodnie z równym podziałem uprawnień i obowiązków”. Dlatego udziela się odpustu zupełnego każdemu, kto powierzać będzie codziennie swoją działalność opiece Świętego Józefa, a także każdemu wiernemu, wzywającemu Rzemieślnika z Nazaretu w modlitwach wstawienniczych za tych, którzy szukają pracy, aby mogli znaleźć zajęcie, oraz aby praca wszystkich ludzi była bardziej godna.

Ucieczka Świętej Rodziny do Egiptu „pokazuje nam, że Bóg jest tam, gdzie człowiek znajduje się w niebezpieczeństwie, tam gdzie człowiek cierpi, tam gdzie ucieka, gdzie doświadcza odrzucenia i opuszczenia”. Udziela się zatem odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Litanię do Świętego Józefa, lub też jakąś inną modlitwę do Świętego Józefa, przypisaną jako własna w różnych tradycjach liturgicznych, w intencji Kościoła prześladowanego
od wewnątrz i od zewnątrz oraz w intencji ulżenia wszystkim chrześcijanom, którzy cierpią prześladowania wszelkiego rodzaju.

Święta Teresa z Avila uznała w Świętym Józefie patrona we wszystkich okolicznościach życia: „Innym Świętym, rzec można, dał Bóg łaskę wspomagania nas w tej lub innej potrzebie, temu zaś chwalebnemu Świętemu, jak o tym wiem z własnego doświadczenia, dał władzę wspomagania nas we wszystkich”. W niedawnych czasach Święty Jan Paweł II potwierdził
ze swojej strony, że przykład Świętego Józefa nabiera „dla Kościoła naszych czasów szczególnej aktualności w związku z nowym Tysiącleciem chrześcijaństwa”.

Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią dowolną prawnie zatwierdzoną modlitwę lub akt pobożności na cześć Świętego Józefa, np. „Do Ciebie, Święty Józefie”, szczególnie w dniach 19 marca i 1 maja, w Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, 19 dnia każdego miesiąca i w każdą środę, będącą dniem poświęconym wspomnieniu tego Świętego w tradycji łacińskiej.

W obecnej sytuacji publicznego zagrożenia zdrowia, rozszerza się dar odpustu zupełnego
w sposób szczególny na osoby w podeszłym wieku, na chorych, umierających i wszystkich tych, którzy z usprawiedliwionych racji nie mogą wyjść z domu, a którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu oraz z intencją wypełnienia, gdy tylko to będzie możliwe, zwykłych warunków, odmówią w domu lub tam, gdzie zatrzymuje ich przeszkoda, akt pobożności na cześć Świętego Józefa, pocieszyciela chorych i Patrona Dobrej Śmierci, ofiarując z ufnością Bogu boleści i niedogodności własnego życia.

Dla duszpasterskiego ułatwienia w otrzymaniu łaski Bożej poprzez władzę kluczy Kościoła, Penitencjaria Apostolska prosi zatem usilnie, aby wszyscy kapłani wyposażeni we właściwe uprawnienia, ofiarnie i wielkodusznie poświęcali się sprawowaniu sakramentu pokuty oraz często zanosili Komunię Świętą do chorych.

 

Niniejszy Dekret jest ważny na Rok Świętego Józefa, bez względu na jakiekolwiek
inne zarządzenia.

Sporządzono w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 8 grudnia 2020.

---

8 grudnia 2020

Papież Franciszek ogłasza “Rok św. Józefa”

Z okazji 150. rocznicy ustanowienia św. Józefa Patronem Kościoła powszechnego, papież Franciszek opublikował list apostolski „Patris corde” i ogłosił Rok św. Józefa.

 

„Ukochany ojciec, ojciec czułości, w posłuszeństwie i w gościnności; ojciec twórczej odwagi, robotnik, zawsze w cieniu” – tymi słowami Papież opisuje św. Józefa w Liście apostolskim „Patris corde – Z ojcowskim sercem”, opublikowanym dzisiaj z okazji 150. rocznicy ogłoszenia Oblubieńca Maryi patronem Kościoła katolickiego.

To właśnie błogosławiony Pius IX, dekretem Quemadmodum Deus, podpisanym 8 grudnia 1870 r., obdarzył tym tytułem św. Józefa.

Franciszek zaznaczył, że św. Józef konkretnie wyraził swoje przybrane ojcostwo, „czyniąc ze swego życia ofiarę z siebie w miłości oddanej służbie Mesjaszowi”. W Nim „Jezus widział czułość Boga”, czułość, która „pozwala przyjąć naszą słabość”, ponieważ „to właśnie pomimo naszej słabości i poprzez nią” realizuje się większość Bożych planów. Józef jest również ojcem w posłuszeństwie Bogu: poprzez swoje „fiat” ratuje Maryję i Jezusa oraz uczy swojego przybranego Syna „wypełniania woli Ojca”. Wezwany przez Boga do służby misji Jezusa, „współuczestniczy w wielkiej tajemnicy Odkupienia i jest prawdziwie sługą zbawienia” .

Jednocześnie Józef jest „ojcem w przyjmowaniu”, ponieważ „przyjmuje Maryję bez uprzednich warunków”, co jest ważnym gestem także dzisiaj – stwierdza Franciszek – „w tym świecie, w którym widoczna jest przemoc psychiczna, słowna i fizyczna wobec kobiet”. Ale Oblubieniec Maryi jest również tym, który ufając Panu, przyjmuje w swoim życiu nawet te wydarzenia, których nie rozumie, pozostawiając na boku swoje dociekania i godząc się z własną historią. Poprzez św. Józefa, Bóg jakby powtarzał nam: „Nie lękajcie się!”, ponieważ „wiara nadaje sens każdemu szczęśliwemu lub smutnemu wydarzeniu” i uświadamia nam, że „Bóg może sprawić, że pośród skał zaczną kiełkować kwiaty”. Józef nigdy „nie szuka dróg na skróty”, ale staje wobec rzeczywistości „z otwartymi oczami, biorąc za nią osobistą odpowiedzialność”.

List „Patris corde” podkreśla również „twórczą odwagę” św. Józefa. Ujawnia się ona szczególnie w trudnościach i wydobywa czasami z człowieka niespodziewane możliwości. „Cieśla z Nazaretu – wyjaśnia Papież – potrafi przekształcić problem w szansę, pokładając zawsze ufność w Opatrzności”. Każdy potrzebujący, biedny cierpiący, umierający, obcy, uwięziony, chory, jest „dzieckiem”, nad którym czuwa św. Józef . Od niego należy uczyć się „kochania Kościoła i ubogich” (5). „Konieczne jest zrozumienie – pisze Franciszek – znaczenia pracy, która daje godność” oraz „staje się uczestnictwem w samym dziele zbawienia”, a także „okazją do rozwoju” dla siebie i swojej rodziny.

Papież, inspirując się dziełem „Cień Ojca”, polskiego pisarza Jana Dobraczyńskiego, opisuje ojcostwo Józefa w relacji do Jezusa jako „cień Ojca Niebieskiego na ziemi”. „Nikt nie rodzi się ojcem, ale nim się staje”, stwierdza Papież, ponieważ „podejmuje się troskę o dziecko”, biorąc na siebie odpowiedzialność za jego życie. Niestety, we współczesnym społeczeństwie „dzieci często wydają się osierocone przez ojców”, ojców zdolnych „wprowadzić dziecko w doświadczenie życia”, bez zatrzymywania go albo traktowania jako „własności”, ale czyniąc je „zdolnym do wyborów, do wolności i do odejścia”. W tym sensie Józef ma przydomek „przeczystszy”, który jest „przeciwieństwem posiadania”: w rzeczywistości „umiał kochać w sposób niezwykle wolny”, „usuwał się”, aby postawić w centrum życia nie siebie samego, ale Jezusa i Maryję. Jego szczęście wynikało z „daru z siebie”. Prawdziwym ojcem jest ten, kto „wyrzeka się pokusy życia życiem swoich dzieci” i szanuje ich wolność, ponieważ ojcostwo przeżywane w pełni czyni samego ojca „nieużytecznym”, kiedy „dziecko staje się autonomiczne i samodzielnie podąża ścieżkami życia”.

Zakończony modlitwą do św. Józefa List „Patris corde” ukazuje również, w przypisie nr 10, zwyczaj Franciszka, trwający od ponad czterdziestu lat, codziennego odmawiania modlitwy do Oblubieńca Maryi „zaczerpniętej z dziewiętnastowiecznej francuskiej książeczki do nabożeństwa Zgromadzenia Zakonnic Jezusa i Maryi”. Jest to modlitwa, która „wyraża pobożność i zaufanie” do św. Józefa, ale także stawia „pewne wyzwanie” – wyjaśnia Papież, ponieważ kończy się słowami: „Niech nie mówią, że wzywałem cię na próżno, pokaż mi, że twoja dobroć jest tak wielka jak twoja moc”.

Publikacji Listu apostolskiego „Patris corde” towarzyszy Dekret Penitencjarii Apostolskiej łączący „Rok św. Józefa” ogłoszony przez Papieża z darem specjalnych odpustów. Szczególne wskazania dotyczą dni tradycyjnie poświęconych pamięci Oblubieńca Maryi, takich jak 19 marca i 1 maja, oraz osób chorych i starszych „w aktualnym kontekście zagrożenia zdrowia”.

KEP/Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

---

Obraz Matki Bożej Robotników Solidarności w Archidiecezji Krakowskiej

Peregrynacja obrazu Matki Bożej Robotników ma na celu uwrażliwienie ludzi pracujących na swoje wzajemne potrzeby, a także modlitwę zawierzenia Bogu przez pośrednictwo Maryi i bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Już 5 grudnia Czarna Madonna zagości w naszej Archidiecezji.

 

“Od 1982 roku, w trzecią niedzielę września, ludzie pracy z całej Polski gromadzą się na Jasnej Górze przy obrazie Matki Bożej Królowej Polski i modlą się wspólnie za siebie nawzajem, za swoje rodziny, zakłady pracy, a przede wszystkim za Polskę – naszą Ojczyznę. Co roku inny rejon przewodzi tej modlitwie. Przygotowuje się do niej poprzez goszczenie na swoim terenie znaków peregrynacji: obrazu Matki Bożej Solidarności Robotników, kopii Krzyża Nowohuckiego i relikwii bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Znaki te przemierzają parafie, w których w szczególny sposób pragną się zgromadzić na wspólnej modlitwie ludzie wszelkiej pracy” – czytamy w liście pasterskim arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, dotyczącym peregrynacji obrazu Matki Bożej Solidarności, któremu towarzyszy również replika Krzyża z Nowej Huty oraz relikwie błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki.

Peregrynacja obrazu Matki Bożej Robotników Solidarności jest tradycją NSZZ „Solidarność”. Obraz i jego peregrynacja związane są z Ogólnopolską Pielgrzymką Ludzi Pracy na Jasną Górę, która odbywa się co roku w trzecią sobotę i niedzielę września. Po raz pierwszy  została zorganizowana w 1983 roku przez ks. Jerzego Popiełuszkę dla robotników Huty Warszawa. Rok później, pielgrzymi przybyli z wielu regionów Polski i modlili się o dobrą i godną pracę oraz o godne traktowanie pracowników. Każdego roku podczas Mszy św. na Jasnej Górze ikonę przejmuje region, który będzie organizatorem Pielgrzymki Ludzi Pracy w kolejnym roku .

Tło obrazu, na którym widnieje wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej stanowi biało-czerwona flaga upamiętniająca zrywy robotnicze. Obraz wykonano w trzech kopiach różnej wielkości. Najmniejszy z nich otrzymał na własność bł. ks. Jerzy Popiełuszko i w prywatnej rozmowie stwierdził, że dla niego jest to Matka Boża Solidarności. Drugi, nieco większy, trafił do kościoła św. Brygidy w Gdańsku. Natomiast największy obraz związkowcy podlaskiej Solidarności przekazali podczas II Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę w 1984 r., jako symbol spotkań u stóp Czarnej Madonny.

Jasnogórska Pani będzie gościć w naszej archidiecezji w grudniu (Libiąż, Kraków, Ludźmierz, Nowy Targ, Zakopane, Morawica), a także w maju (Kraków, Myślenice)  i w sierpniu 2021 roku (Wieliczka, Kraków, Wadowice).

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

---

 

 

Arcybiskup Marek Jędraszewski
Metropolita Krakowski

---

 

Ukochani Archidiecezjanie!

W większości parafii niedziela poprzedzająca uroczystość Wszystkich Świętych jest obchodzona jako rocznica poświęcenia własnego kościoła. Nie znając dokładnie daty tego wydarzenia, pragniemy w ten sposób dziękować Panu Bogu za ten szczególny dzień w historii parafii, w którym jej świątynia została w sposób uroczysty poświęcona Jemu samemu – na Jego cześć i chwałę, a także dla dobra duchowego wszystkich aktualnie żyjących i przyszłych pokoleń parafian.

W liturgii rocznicy poświęcenia własnego kościoła czytany jest najpierw fragment Księgi Ezechiela, w którym Bóg w odniesieniu do świątyni jerozolimskiej mówi: „To jest miejsce tronu mojego, miejsce podstawy mych stóp, gdzie chcę na wieki mieszkać pośród Izraelitów” (Ez 43, 7a). Wierzymy, że w nieskończenie głębszej mierze to stwierdzenie odnosi się do każdego kościoła katolickiego, gdzie
w tabernakulum – w eucharystycznym znaku Chleba – jest prawdziwie i substancjalnie obecny Boży Syn, Jezus Chrystus. Osobiste spotkanie z Nim, zwłaszcza podczas niedzielnej Mszy świętej, sprawia również, że doświadczamy szczególnej obecności i wzrastania Kościoła w sensie duchowym jako tej wspólnoty ludzi wierzących, której – jak pisał św. Paweł Apostoł w Liście do Efezjan – „kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus”, a fundamentem Apostołowie i prorocy (por. Ef 2, 20b). Dzięki temu od chwili Chrztu świętego wierni chrześcijanie mogą cieszyć się godnością współobywateli świętych i domowników Boga (por. Ef 2, 19b). Co więcej, poprzez słuchanie Słowa Bożego i udział w świętych sakramentach każdy chrześcijanin buduje osobistą świętość, sam stając się nowym kamieniem w tej duchowej świątyni i stanowiąc „mieszkanie Boga przez Ducha” (por. Ef 2, 21-22).

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam ponadto postać Zacheusza, bogatego zwierzchnika celników, który bardzo pragnął osobiście zobaczyć Pana Jezusa przychodzącego do Jerycha, jego rodzinnego miasta. Ponieważ jednak był niskiego wzrostu, wszedł na rosnącą obok drogi sykomorę. Chrystus dostrzegł go, kazał mu zejść na ziemię i przygotować dom, by móc się z nim spotkać. To sprawiło, że przepełniony radością Zacheusz zawołał: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie” (Łk 19, 8b). Także w odniesieniu do naszego życia szczere pragnienie spotkania z Jezusem przynosi prawdziwie cudowne owoce: z jednej strony nasze osobiste nawrócenie, z drugiej natomiast wejście Chrystusa w przestrzeń naszego rodzinnego domu, który dzięki temu staje się świątynią, Kościołem domowym, gdzie nasza codzienność przeżywana jest w nieustannej obecności Boga.

Drodzy Archidiecezjanie!

Rozważając wspólnie z Wami przypadające na dzisiejszą niedzielę czytania mszalne, mam świadomość tego, że wielu z Was odczuwa w swych sercach smutek i ból, iż z powodu nowej fali pandemii COVID 19 nie może osobiście wziąć udziału we Mszy świętej w parafialnej świątyni i wraz z całą wspólnotą dziękować za to, że kiedyś została ona poświęcona Panu Bogu na Jego wyłączną własność. Co więcej, nikt z nas nie wie, jak długo jeszcze będą obowiązywać nałożone przez władze państwowe ograniczenia, które mają na celu zahamowanie rozwoju pandemii koronawirusa i ochronę każdego z nas przed niebezpieczną, powodowaną przez niego chorobą. Wiedzcie, Moi Drodzy, że także i ja przeżywam podobny do Waszego smutek, nie mogąc uczestniczyć w wielu zaplanowanych od dawna uroczystościach, podczas których doświadczałbym radości wspólnej z Wami modlitwy, a także osobistego spotkania.

W tej sytuacji proszę Was o cierpliwe znoszenie niedogodności i przestrzeganie zaleceń sanitarnych w imię miłości bliźniego, do której wzywa nas Pan Jezus. Z całego serca zachęcam Was, aby postać Zacheusza, pragnącego spotkać się z Jezusem, stała się wzorem dla tych wszystkich, którzy z powodu pandemii i związanych z nią ograniczeń nie będą mogli wziąć udziału w niedzielnej Mszy świętej. Niech, przede wszystkim, nie zabraknie w Was pragnienia osobistego spotkania się z Panem Jezusem. Jeżeli niemożliwe będzie osobiste udanie się do kościoła, z wielką nabożnością bierzcie udział we Mszach świętych transmitowanych przez radio, telewizję lub internet, czytajcie Pismo Święte, odmawiajcie różaniec i inne modlitwy. Z żarliwością i ufnością zanoście je do Boga: za chorych przebywających w szpitalach i w domach, o łaskę możliwie szybkiego ustąpienia pandemii, o dobre zdrowie dla każdej i każdego z nas, o ofiarność i odwagę dla całej służby zdrowia, dla lekarzy i pielęgniarek, którzy ryzykują własnym zdrowiem, a niekiedy i życiem, byśmy mogli szczęśliwie przeżyć ten trudny czas. Nie zapominajcie również o Waszych kapłanach, którzy z oddaniem pracują dla Was i dla dobra Waszych wspólnot. Bądźcie solidarni i odpowiedzialni za innych, w sposób szczególny pamiętając o naszych seniorach, niosąc im konkretną pomoc i wsparcie. Zachęcam Was przy tym, abyście z ufnością oddawali się pod szczególną opiekę św. Jana Pawła II Wielkiego, którego watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dnia 5 października br. ogłosiła Patronem Małopolski. Szukajcie również opieki u św. Andrzeja Boboli, Patrona Polski, którego Pan Bóg w ostatnich czasach zsyła nam jako naszego szczególnego opiekuna i obrońcę.

Módlmy się z całą życzliwością i serdecznością za siebie nawzajem, a wszelkie trudności i cierpienia, niepokoje i bóle ofiarujmy w intencji Kościoła, który jest naszą Matką, oraz w intencji naszej Ojczyzny, którą dał nam Bóg jako dar, a równocześnie jako wielkie zadanie.

Na ten szczególny czas, który jest także czasem zbawienia i w którym również doświadczamy czułej bliskości Boga, z serca Wam wszystkim, Drodzy Siostry i Bracia, błogosławię

+  Marek Jędraszewski

Arcybiskup Metropolita Krakowski

---

Koronawirus w Polsce. Czerwona strefa. Są zmiany i nowe obostrzenia

 

---

 

W tak ważnym dniu w roku szkolnym,
w dniu święta wszystkich nauczycieli,
Drogim Nauczycielom, wychowawcom i pracownikom Szkoły

składamy najserdeczniejsze życzenia:
dużo zdrowia, cierpliwości, wytrwałości,
sukcesów zawodowych oraz zadowolenia z uczniów!

---

Zmarł śp. ks. prał. Zbigniew Jorman, emerytowany proboszcz parafii NMP Królowej Polski w Myślachowicach POGRZEB: Uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek 15 października. O 13:30 rozpocznie się różaniec, a o 14:00 Msza św. pogrzebowa w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Myślachowicach. Po Mszy św. nastąpi odprowadzenie Zmarłego na cmentarz komunalny w Myślachowicach.

 

---

---

---

Komunikat z 386. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski

W dniach 27-29 sierpnia 2020 roku na Jasnej Górze miało miejsce 386. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Obradami kierował abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Na początku zebrania Słowo do biskupów skierował abp Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce.

1. W związku z 30. rocznicą powrotu nauczania religii do szkoły, księża biskupi podjęli pogłębioną refleksję na temat stanu jej nauczania, programowania oraz właściwego przygotowania i formacji katechetów. Zwracają też uwagę na wzajemną komplementarność nauczania religii w szkole i katechezy wspólnotowej w parafii. Uwrażliwiają rodziców na wagę udziału dzieci i młodzieży w tych zajęciach.

W trosce o wychowanie młodzieży oraz znajomość zasad etycznych biskupi przypominają, że przywracając ścisłą alternatywę: „religia” lub „etyka”, szkoła daje rodzicom oraz uczniom wyraźny sygnał, że obowiązek udziału w zajęciach o charakterze aksjologicznym jest kwestią istotną z punktu widzenia wychowania i przyszłych życiowych wyborów człowieka.

2. Pasterze Kościoła wyrażają uznanie wszystkim, którzy trudny czas pandemii odczytali jako duszpasterskie wyzwanie a zarazem szansę na prowadzenie ewangelizacji. Słowa uznania kierują również do nauczycieli religii i katechetów, którzy podjęli trudne wyzwanie, jakim dla wszystkich nauczycieli stało się zdalne nauczanie, służące nie tylko przekazywaniu wiedzy, ale i umacnianiu więzi z uczniami.

Właśnie w sytuacji normalizującego się życia społecznego biskupi zachęcają – przy zachowaniu wszystkich norm sanitarnych – do odbudowywania wspólnot parafialnych gromadzących się wokół ołtarza na niedzielnej Mszy świętej. Służyć temu będzie program nowego roku pracy duszpasterskiej „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”.

Biskupi dziękują wszystkim, którzy w okresie izolacji organizowali transmisje nabożeństw i wspólnotowej modlitwy w środkach społecznego przekazu, w tym w mediach społecznościowych. Jednocześnie zwracają się do duszpasterzy, wszystkich wiernych, w tym ruchów i stowarzyszeń katolickich, którzy w czasie społecznej izolacji budowali „domowy Kościół”, aby teraz całymi rodzinami powracali do kościołów. Biskupi przypominają duszpasterzom i wiernym o konieczności przestrzegania zaleceń sanitarnych w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo wszystkich uczestników liturgii, spotkań duszpasterskich, pielgrzymek i w posłudze potrzebującym.

3. Biskupi wyrażają wdzięczność pracownikom służby zdrowia, którzy z narażeniem własnego zdrowia, a nawet życia przychodzą z pomocą zagrożonym przez COVID-19. Odnoszą się z szacunkiem do przedstawicieli nauk medycznych pracujących nad środkami profilaktycznymi i terapeutycznymi chroniącymi przed zakażeniem. Konsekwentnie popierają także prace nad szczepionkami chroniącymi przed koronawirusem, które ze względu na stosowaną biotechnologię nie budzą zastrzeżeń etycznych, a zwłaszcza nie bazują na materiale biologicznym pochodzącym z aborcji.

4. Biskupi analizowali działania Kościoła w Polsce podejmowane w odpowiedzi na dramat wykorzystania seksualnego małoletnich przez niektórych duchownych. Odpowiedź ta jest możliwa tylko na drodze uczciwego i konsekwentnego rozliczenia każdego rzeczywiście popełnionego przestępstwa oraz pomocy ofiarom, jak również wyjaśnienia zaniedbań. Ta odpowiedź jest konsekwencją stosowania motu proprio Papieża Franciszka „Vos estis lux mundi”. Pomocą w tym działaniu jest również wydany ostatnio dokument Kongregacji Nauki Wiary dotyczący procedury postępowania.

Delegat KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży, abp Wojciech Polak, przedstawił główne kierunki pracy Fundacji Świętego Józefa Konferencji Episkopatu Polski. Jej działania w pierwszych miesiącach istnienia koncentrują się na współfinansowaniu terapii osobom pokrzywdzonym, a także wsparciu działań instytucjonalnych świadczących pomoc psychologiczną, konsultację prawną oraz towarzyszenie duchowe na poziomie diecezjalnym i ogólnopolskim. Episkopat rekomendował również stałe finansowanie przez Fundację funkcjonowania Centrum Ochrony Dziecka jako struktury eksperckiej.

5. Biskupi, w sytuacji narastającej polaryzacji w wielu wymiarach życia społecznego, wyrażają zdecydowany sprzeciw wobec wszelkich form agresji i przemocy w przestrzeni publicznej i ekonomicznej. Przedmiotem szczególnej analizy była kwestia przemocy domowej, a także obrona przed uzależnieniami. Biskupi uważają, że najlepszą formą przeciwdziałania temu zjawisku jest wzmacnianie więzi małżeńskich i rodzinnych. Zagadnienie to wymaga pogłębienia w optyce antropologii chrześcijańskiej.

Biskupi wyrażają również zaniepokojenie coraz częstszymi przypadkami profanacji miejsc kultu i symboli religijnych, które powodują ból tak wielu ludzi. Konferencja Episkopatu Polski apeluje, aby niezależnie od światopoglądu, uszanować uczucia religijne osób wierzących i tych, dla których te miejsca i symbole stanowią wartość jedyną w swoim rodzaju.

6. Biskupi przyjęli dokument pt. Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w kwestii LGBT+. Dokument podkreśla konieczność odnoszenia się z szacunkiem do osób identyfikujących się z LGBT+. Jednocześnie sprzeciwia się dążeniom do zdominowania życia społecznego przez te środowiska, zwłaszcza przez chęć zrównania związków jednopłciowych z małżeństwami i przyznanie im prawa do adopcji dzieci. Kościół wyraża gotowość przyjścia z pomocą osobom przeżywającym wewnętrzne rozdarcie i trudności z autoidentyfikacją płciową. Postuluje rozwijanie poradni służących pomocą tym osobom. Biskupi wyrażają również wdzięczność wszystkim, którzy w duchu nauczania papieża Franciszka w przestrzeni publicznej zabierają głos w sprawie obrony rodziny.

7. Konferencja Episkopatu Polski zatwierdziła polskie tłumaczenie nowych wezwań do Litanii Loretańskiej ogłoszonych przez Papieża Franciszka: „Matko nadziei” i „Pociecho migrantów”. Przyjęto także ujednolicone brzmienie podstawowych modlitw celem skorygowania istniejących w publikacjach rozbieżności i uporządkowania ważnych dla wierzących formuł modlitewnych.

8. Biskupi wyrażają wdzięczność misjonarzom i misjonarkom za pozostanie w czasie pandemii na placówkach misyjnych, wśród tych, którym posługują. Wszystkim darczyńcom dziękują za pomoc duchową i materialną, dzięki której misjonarze świadczą konieczną pomoc miejscowej ludności.

9. W 40. rocznicę wydarzeń sierpnia 1980 roku biskupi z wdzięcznością wspominają ruch społeczny Solidarność. Zjednoczył on naród w walce o godność człowieka i wolność religijną. Stał się również ważnym etapem na drodze przemian w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej. Nie byłoby to możliwe bez św. Jana Pawła II i jego pamiętnego wezwania: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” (2 czerwca 1979 r.).

Z Jasnej Góry, wspominając z wdzięcznością 100. rocznicę Cudu nad Wisłą, biskupi błogosławią Polakom w kraju i za granicą. Odpowiadając na wezwanie papieża Franciszka, obejmują modlitwą siostry i braci Białorusinów, prosząc Boga o dar jedności i pokoju.

Dziękując rodzicom za okazywane zaufanie, a katechetom i nauczycielom za ich ofiarną pracę, biskupi życzą wszystkim uczniom owocnego i bezpiecznego nowego roku szkolnego. Wszystkich obejmują modlitwą i z serca błogosławią.

Podpisali:

Pasterze Kościoła w Polsce

Jasna Góra, 29 sierpnia 2020 roku

---

WYSTAWA O KSIĘDZU POPIEŁUSZCE PRZEDŁUŻONA DO 13 LIPCA.

Dziękuję całym sercem NSZZ “Solidarność” Orlen Południe.

W środę, 24 czerwca dzięki uprzejmości NSZZ “Solidarność” Orlen Południe przybyła do naszego kościoła niesamowita wystawa poświęcona Patronowi NSZZ “Solidarność” bł. ks. Jerzemu Popiełuszce.Wystawę będzie można oglądać do 6 lipca dla osób starszych będzie refleksją i przypomnieniem, a młodszym przybliży tę niezwykłą postać, dla której – stanie w prawdzie, wolności, sprawiedliwości, miłości do Ojczyzny
i szacunku dla innego człowieka, stanowiło życiowe credo.

   

   

 

BOŻE CIAŁO 2020

W najbliższy czwartek, 11 czerwca, w liturgii będziemy celebrowali Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Boże Ciało.Po głównej Mszy św. o godz. 11⁰⁰ wyruszy procesja z Najświętszym Sakramentem trasą jak w poprzednich latach. Będziemy dziękować Bogu za dar Eucharystii, będziemy prosić Chrystusa o błogosławieństwo i pokój dla Kościoła powszechnego, naszej Ojczyzny i naszego narodu. Udział w procesji eucharystycznej jest publicznym wyznaniem wiary w to, że Jezus jest wśród nas, że jest w naszym życiu zawsze obecny.Bardzo prosimy o przygotowanie ołtarzy:  I ołtarz – Państwo Ficner z sąsiadami.II ołtarz – u Państwa Żak, o jego zbudowanie prosimy także sąsiadów.III ołtarz – Państwo Socha z sąsiadami i rodziną.  IV ołtarz – młodzież, ministranci z rodzicami.Do udziału w Procesji zapraszamy wszystkich może nas być 150 osób, a szczególnie zapraszamy Naszych Strażaków, Panie z Koła Gospodyń, Żywe Róże, Scholę, Apostolstwo Świętego Józefa, panów do niesienia baldachimu, dziewczynki sypiące kwiaty, chłopców z dzwoneczkami, dzieci, które w tym roku przyjmą I Komunię św. panów do niesienia baldachimu, oraz wszystkie zorganizowane grupy, które mogą stanowić asystę procesji. Udekorujmy nasz parafialny wieczernik i nasze domy, a przede wszystkim otwórzmy Jezusowi nasze serca, aby mogło je opromienić Jego błogosławieństwo. Procesje eucharystyczne wokół naszego kościoła będą odbywały się codziennie wieczorem po mszy świętej przez całą oktawę Bożego Ciała.

Dekret-o-odwołaniu-dyspensy-od-udziału-w-niedzielnych-Mszach-świętych

27 maja 2020 godz.19.45

NASZE DZIECI  PISZĄ

 

DLACZEGO KOCHAM RODZICÓW?

Ja kocham rodziców za to, że się o mnie troszczą, zawsze są blisko mnie  mogę się zwrócić o pomoc zawsze mogę na nich liczyć i po prostu za to ich kocham, że są blisko mnie zawsze.

 

Kocham moich rodziców za to, że są wspaniałymi ludźmi kochają mnie mocno, choć czasem jestem niegrzeczna  Kocham ich mocno.

 

Dobrze mnie wychowali, nie zawsze miałam to, czego chciałam, nauczyli mnie szacunku i tolerancji wobec ludzi, kultury, zapisywali mnie na różne kółka i nauki języka, oczywiście, jeżeli chciałam, zdarzają się nam kłótnie, bywa tak ze o jakiś drobiazg się z nimi kłócę, bo kłótnie są chyba wszędzie, ale bardzo, ale to bardzo ich kocham za to, że są. Mam takich wspaniałych rodziców, w miarę moich możliwości i czasu pomagam im w obowiązkach, staram się wyręczać ich z prac domowych

 

Kocham swoich rodziców za to, że dzięki nim jestem na świecie, za to, że mnie kochają, dają poczucie bezpieczeństwa, za to, że zawsze mam w nich oparcie i pomoc. Kocham ich za to, że po prostu są.

 

Kocham rodziców za to, że pomagają mi w lekcjach, opiekują się mną i jak coś mi się stanie to martwią się o mnie czy nic się nie stało. Bardzo ich kocham.

 

Kocham swoich rodziców za to, że zawsze są obok mnie. Mogę na nich liczyć, służą pomocą, gdy jej potrzebuję. Gdy sprawię im przykrość, zawsze mi wybaczają. Dziękuję im za to, że poświęcają mi czas, spędzają ze mną każdą wolną chwilę.
Dziękuję im, że wychowują mnie w wierze w Boga tego jedynego, największego, tego ukochanego.
Jestem dla nich najważniejsza i już tak zostanie.
Kocham ich całym sercem!!!

 

 

Kocham was za to, że jesteście, że mogę zawsze na was liczyć, że pomożecie mi zawsze, kiedy tylko będziecie mogli. Kocham was za to, że dzięki wam żyje, że dzięki wam ujrzałem ten świat. Kiedy tylko mam jakiś problem, czy to w szkole czy w mojej głowie, zgłaszam się do was o pomoc, którą zawsze uzyskam. Dziękuje wam także za to, że mnie kochacie, że poświęcacie mi czas. Dziękuje także za moją siostrzyczkę, bez której nie żyłoby mi się tak dobrze jak teraz. Dziękuje, że wychowaliście mnie w wierze w Boga tego jedynego i największego, tego ukochanego.

 

Kocham moich rodziców, ponieważ troszczą się o mnie, wspierają mnie w trudnych chwilach, pomagają w lekcjach, gdy czegoś nie rozumiem, dobrze mnie wychowują, dają mi jeść, chronią przed złem i cały czas są ze mną, mogę im o wszystkim powiedzieć i cieszę się, że mam takich rodziców a nie innych i za to ich kocham.

 

Kocham swoich rodziców, dlatego że, oni kochają nas.

Kocham moich rodziców, dlatego że oni kochają mnie.

 

Kocham moich rodziców, bo mnie kochają i Lubią się ze mną bawić w różne gry. Mama jeździ zemną na rowerze, a tata łowi ryby. Pomagają mi w trudnych zadaniach. Lubię jak rodzice są szczęśliwi, bo ja wtedy też jestem szczęśliwy. Kocham mamę i tatę za to, że są przy mnie.

Kocham mamę za to, że zawsze mi pomoże i, że robi dobry obiad.

Kocham tatę za to, że pomoże mi w nauce i, że mogę mu pomagać.

 

Kocham moich rodziców za to, że są przy mnie jak ich potrzebuję. 

Kocham swoich rodziców dlatego, że mnie rozumieją.
I też kocham ich dla tego , że ze mną rozmawiają i też mnie kochają .
Też ich kocham bo mnie pocieszają przytulają.
I dlatego, że martwią się o mnie i za mną tęsknią.

Kocham moich rodziców bo dali mi życie, niczego mi nie brakuje, nie biją mnie jak w innych domach, nie krzyczą, spędzamy dużo czasu razem i wakacji.I zawsze mogę na nich liczyć i wiem, że mnie kochają i ja ich też.

Kocham swoich rodziców za to, że o mnie dbają i mnie kochają. Też za to, że kupują mi różne fajne rzeczy. Bawią się ze mną i spędzają czas.

DZIĘKUJĘ MAMO

Niech nie zabraknie wdzięcznej pamięci o naszych mamach, tych żyjących i tych, które Pan Bóg powołał już do siebie. Podczas wieczornej Eucharystii przez wstawiennictwo Najświętszej z wszystkich matek, Maryi, będziemy dziękować Bogu za nasze mamy, za ich dobre serca i ręce, będziemy prosić o potrzebne łaski w ich codziennym życiu.

Modlitwa za Matkę.

Boże Ojcze, dziękuję Ci za miłość do mojej mamy, która jest zaszczepiona w sercu moim. Nie dopuść, aby to uczucie kiedykolwiek wygasło we mnie; chroń mię od tego wszystkiego, co by ją zmartwić lub zasmucić mogło i nie pozwól, abym zapomniał, że jej życie, wychowanie i opiekę winien jestem.

Nie mogę się jej odwdzięczyć za wszystkie dobro jakie mi wyświadczyła, Ty więc, o mój Boże, nagródź ją za mnie.

Ześlij na nią wszystko co dobre, pozwól jej długo i szczęśliwie żyć, a mną tak kieruj, ażebym zawsze ją szanował i kochał, żadnej przykrości jej nie sprawił, a z czasem stał się podporą w jej starości. Amen.

UROCZYSTOŚĆ PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ W NASZEJ PARAFII ZE WZGLĘDU NA EPIDEMIĘ PRZENIESIONA

JAK BÓG POZWOLI NA 27 WRZEŚNIA 2020 ROKU.

 

20 maja 1927 roku

Dokładnie 93 lata temu w Krakowie urodził się kard. Franciszek Macharski, przyjaciel św. Jana Pawła II, a od 29 grudnia 1978 roku arcybiskup metropolita krakowski. Rysem charakterystycznym jego pasterzowania stał się kult Bożego Miłosierdzia

100. urodziny Karola Wojtyły

LIST PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI Z OKAZJI 100. ROCZNICY URODZIN ŚW. JANA PAWŁA IIUmiłowani Siostry i Bracia! W tym roku świętujemy setną rocznicę urodzin św. Jana Pawła II, który przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Ten wielki święty wniósł nieoceniony wkład w historię naszego kraju, Europy, świata oraz w historię Kościoła powszechnego. O Karolu Wojtyle powiedziano i napisano już bardzo wiele, dobrze znana jest również jego biografia, która doczekała się licznych ekranizacji. W trudnym dla nas wszystkich czasie – gdy zmagamy się z pandemią koronawirusa i stawiamy pytania o przyszłość naszych rodzin oraz społeczeństwa – warto także zapytać o to, co On dziś miałby nam do powiedzenia? Z jakim przesłaniem zwróciłby się do rodaków w maju 2020 roku?Jako pierwsze przychodzą nam na myśl słowa, które wypowiedział w homilii rozpoczynającej pontyfikat: „Nie lękajcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!”. On doskonale zna nasze radości, niepokoje, nadzieje, lęki, tęsknoty. Tylko On ma odpowiedź na pytania, które stawiamy sobie w obecnej chwili.Święty Jan Paweł II był człowiekiem, w którego życiu niezwykle wyraźnie uwidaczniały się cierpienie i niepewność jutra. Jego droga do świętości wiodła przez szereg trudnych doświadczeń życiowych, jak choćby przedwczesna śmierć ukochanej matki czy okrucieństwa II wojny światowej. On przyjmował te wydarzenia z wiarą w to, że historię człowieka ostatecznie prowadzi Pan Bóg, a śmierć nie jest pragnieniem Stwórcy. Gdyby Papież Polak żył dzisiaj, na pewno dobrze rozumiałby osoby, które przebywają w izolacji i kwarantannie. Modliłby się za chorych, zmarłych oraz ich rodziny. Sam przecież wielokrotnie chorował i cierpiał w warunkach szpitalnego odosobnienia, bez możliwości sprawowania Mszy św. z wiernymi. Jego brat Edmund zmarł w wieku 26 lat, jako młody lekarz, kiedy zaraził się od chorej pacjentki, udzielając jej pomocy medycznej. Na jego płycie nagrobnej wyryto napis: „Swe młode życie oddał w ofierze cierpiącej ludzkości”. By upamiętnić swego starszego brata, nasz święty Papież trzymał na swoim biurku lekarski stetoskop. Święty Jan Paweł II rozumiał i cenił pracę lekarzy, pielęgniarek, ratowników i pracowników medycznych, za których często się modlił i z którymi się spotykał.Początek kapłańskiej drogi Karola Wojtyły miał miejsce w czasie II wojny światowej. Wraz ze swoimi rodakami był on ofiarą dwóch totalitarnych systemów: narodowego i międzynarodowego socjalizmu. Obydwa odrzucały Boga. Obydwa wyrosły na pysze, pogardzie dla innych i nienawiści. Obydwa odbierały wolność i godność człowiekowi. Obydwa niosły strach i śmierć. Obydwa te systemy ściśle też ze sobą współpracowały, aby naród polski przekształcić w rzesze niewolników. W tym czasie młody Karol Wojtyła był robotnikiem w kamieniołomach fabryki chemicznej Solvay w podkrakowskich Łagiewnikach.Następny rozdział księgi życia św. Jana Pawła II to posługa księdza oraz biskupa krakowskiego. Po dwuletnich studiach w Rzymie został wikariuszem i katechetą w parafii w Niegowici, później pracował w Krakowie. 29 września 1958 roku został wyświęcony na biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej, a w roku 1964 został jej arcybiskupem metropolitą. W roku 1967 papież Paweł VI mianował go kardynałem. Otwarty na dialog, w każdym widział brata. Wiele serca poświęcał pracy z młodzieżą, studentami, z młodymi małżeństwami. Wycieczki w góry, na narty, obozy na łonie natury służyły mu zbliżaniu ludzi do Boga. Żartował, słuchał i uczył, stawiając młodym wysokie cele i wymagania. „Odkrycie Chrystusa to najpiękniejsza przygoda waszego życia” – mówił najpierw do młodzieży w Polsce, a potem – na całym świecie.I tak nadszedł historyczny dzień 16 października 1978 roku, gdy kard. Karol Wojtyła został wybrany papieżem. Tu okazało się, jak ważną postacią w jego życiu był kard. Stefan Wyszyński. Po wyborze na papieża, Jan Paweł II powiedział: „Nie byłoby na Stolicy Piotrowej tego Papieża Polaka, który dziś pełen bojaźni Bożej, ale i pełen ufności rozpoczyna nowy pontyfikat, gdyby nie było Twojej wiary, niecofającej się przed więzieniem i cierpieniem, Twojej heroicznej nadziei, Twojego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła. Gdyby nie było Jasnej Góry”. Obydwaj byli głęboko związani z sanktuarium jasnogórskim. Tam wszystko zawierzali Matce Bożej.Wybór kard. Karola Wojtyły na następcę św. Piotra otworzył nowy rozdział nie tylko w jego życiu, ale także w historii Kościoła w Polsce i na świecie. Niespełna rok później zabrzmiały w Polsce słowa modlitwy: „Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Te słowa, wypowiedziane 2 czerwca 1979 roku podczas Mszy św. na ówczesnym Placu Zwycięstwa w Warszawie, stały się momentem zwrotnym w procesie polskich przemian demokratycznych. Dodały odwagi i nadziei, której Polacy wówczas tak bardzo potrzebowali.Święty Jan Paweł II głosił Ewangelię na całym świecie. Odwiedził 132 kraje i około 900 miejscowości. Jego nauczanie jest wciąż aktualne. Głosząc konieczność poszanowania praw każdej osoby ludzkiej. Dzisiaj, gdy w czasie pandemii koronawirusa świat walczy o każde ludzkie życie, trzeba przypomnieć, że Jan Paweł II domagał się ochrony życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Podkreślał, że w żadnej dziedzinie życia prawo cywilne nie może zastąpić właściwie ukształtowanego sumienia.Jego słowa są nadal aktualną przestrogą: „naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości”. W 1991 roku, w Radomiu, św. Jan Paweł II mówił: „Do tego cmentarzyska ofiar ludzkiego okrucieństwa w naszym stuleciu dołącza się inny jeszcze wielki cmentarz: cmentarz nienarodzonych, cmentarz bezbronnych, których twarzy nie poznała nawet własna matka, godząc się lub ulegając presji, aby zabrano im życie, zanim jeszcze się narodzą. A przecież już miały to życie, już były poczęte, rozwijały się pod sercem swych matek, nie przeczuwając śmiertelnego zagrożenia. A kiedy już to zagrożenie stało się faktem, te bezbronne istoty ludzkie usiłowały się bronić. Aparat filmowy utrwalił tę rozpaczliwą obronę nienarodzonego dziecka w łonie matki wobec agresji. Kiedyś oglądałem taki film – i do dziś dnia nie mogę się od niego uwolnić, nie mogę uwolnić się od jego pamięci. Trudno wyobrazić sobie dramat straszliwszy w swej moralnej, ludzkiej wymowie”.Polska była krajem, który Ojciec Święty odwiedzał najczęściej – odbył do Ojczyzny dziewięć pielgrzymek. Przyjeżdżał zawsze z konkretnym przesłaniem do rodaków, dostosowanym do aktualnie panującej sytuacji religijnej i politycznej. Każda z pielgrzymek była traktowana przez Polaków jako narodowe rekolekcje, a w spotkaniach z Papieżem uczestniczyły miliony osób. Święty Jan Paweł II wzywał Polaków do sprawiedliwości społecznej i wzajemnego szacunku. Mówił: „«Jeden drugiego brzemiona noście» – to zwięzłe zdanie Apostoła jest inspiracją dla międzyludzkiej i społecznej solidarności. Solidarność – to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we wspólnocie. A więc nigdy: jeden przeciw drugiemu. Jedni przeciw drugim. I nigdy «brzemię» dźwigane przez człowieka samotnie”.Dla wielu osób świadectwo o prawdziwości Ewangelii, jakie dał całemu światu św. Jan Paweł II, wybrzmiało najbardziej przekonująco wtedy, gdy przyszło mu osobiście zmagać się z cierpieniem i chorobą, a na koniec życia stanąć wobec konieczności śmierci.  Po raz pierwszy z doświadczeniem wielkiego cierpienia spotkał się w związku z zamachem na swoje życie 13 maja 1981 roku. Kardynał Stanisław Dziwisz, wieloletni osobisty sekretarz św. Jana Pawła II i świadek jego świętości, tak wspominał ten niezwykle dramatyczny czas: „Pamiętam, że w momencie zamachu na Placu św. Piotra [Papież] zachował duży spokój i opanowanie, choć sytuacja była dramatyczna, a zagrożenie życia ogromne. Pytany przeze mnie, potwierdził, że odczuwa ból spowodowany przez rany, pokazał też ich miejsca. Nie można jednak mówić o żadnej panice. Zanim stracił świadomość, od razu też zawierzał się Maryi i mówił, że przebacza temu, który do niego strzelił”.W ostatnim dniu swojej ziemskiej pielgrzymki, 2 kwietnia 2005 roku, Jan Paweł II był pełen wewnętrznego pokoju i poddania się woli Bożej. Jak wspomina kardynał Dziwisz, Papież był „zanurzony w modlitwie, miał świadomość swojego stanu i tego, co się z nim dzieje. Prosił, żeby czytać mu fragmenty Ewangelii według św. Jana, żegnał się ze współpracownikami, przyszedł m.in. kard. Joseph Ratzinger, były siostry zakonne, które mu posługiwały, był także fotograf Arturo Mari. Odprawialiśmy jeszcze Mszę św. ze Święta Miłosierdzia Bożego, stawał się coraz słabszy, z coraz mniejszą świadomością, ale gotowy na przejście do Domu Ojca”.Podczas pogrzebu Jana Pawła II, 8 kwietnia 2005 roku, wiatr silnym podmuchem zamknął księgę Ewangeliarza znajdującą się na jego trumnie. Tak jakby zamknął księgę jego życia. Na zakończenie uroczystości wierni zebrani na Placu św. Piotra wołali „Santo Subito!” – „Natychmiast świętym!”. W ten sposób prosili, aby Kościół ogłosił to, czego sami byli pewni: ten Papież był człowiekiem prawdziwie świętym!Cieszymy się bardzo, że 7 maja tego roku – niemal dokładnie w setną rocznicę przyjścia na świat Jana Pawła II – w bazylice pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach, gdzie został ochrzczony, za zgodą Stolicy Apostolskiej rozpoczął się proces beatyfikacyjny jego Rodziców: Sług Bożych Emilii i Karola Wojtyłów. Wiemy dobrze, że nie byłoby takiego człowieka, kapłana i biskupa jak Karol Wojtyła, gdyby nie było wielkiej wiary jego Rodziców.Papież Franciszek, który kanonizował Jana Pawła II, we wstępie do książki opublikowanej w Watykanie z okazji stulecia urodzin Papieża Polaka wyznał: „Wiele razy w czasie mojego życia kapłańskiego i biskupiego spoglądałem na niego, prosząc w moich modlitwach o dar wierności Ewangelii, tak jak on dawał o niej świadectwo. (…) Już piętnaście lat dzieli nas od jego śmierci. Może to niewiele, ale to bardzo długo dla nastolatków i młodych ludzi, którzy go nie znali lub którzy mają tylko kilka mglistych wspomnień o nim z dzieciństwa. Z tego powodu w setną rocznicę jego urodzin słusznie było upamiętnić tego wielkiego świętego świadka wiary, którego Bóg dał swojemu Kościołowi i ludzkości”.Od śmierci św. Jana Pawła II ludzie z całego świata modlą się nieprzerwanie u jego grobu w Bazylice św. Piotra. Za jego przyczyną proszą Boga o potrzebne łaski. Dołączmy i my do nich i módlmy się – przez jego wstawiennictwo – w intencjach, które głęboko nosimy w naszych sercach. Prośmy za naszą Ojczyznę, Europę i cały świat. Módlmy się o ustanie pandemii, za chorych, zmarłych i ich rodziny, za lekarzy, służbę medyczną i tych wszystkich, którzy narażają swoje życie dla naszego bezpieczeństwa. Niech setna rocznica urodzin Papieża Polaka będzie dla nas wezwaniem do braterstwa i jedności. Niech będzie źródłem nadziei i zaufania Miłosierdziu Bożemu.Święty Janie Pawle II, módl się za nami. Amen.Abp Stanisław Gądecki, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

 

Codziennie gromadzimy się wokół ołtarza na Eucharystii o godz. 18⁰⁰ oraz na nabożeństwie majowym, prosząc o zatrzymanie epidemii jak również o urodzaje i wszelkie łaski. W niedzielę i w sobotę nabożeństwo majowe pół godziny przed wieczorną mszą świętą.

W NASZYM KOŚCIELE WEDŁUG NAJNOWSZYCH PRZEPISÓW MOŻE NAS BYĆ NA MSZY ŚWIĘTEJ 76 OSÓB.

 

“Dom mojego dzieciństwa” – projekt wideo opowiadający historię rodziny Wojtyłów

Od 11 do 17 maja codziennie o godz. 17.00 na facebookowym profilu Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach zamieszczane będą premierowe odcinki projektu „Dom mojego dzieciństwa”, opowiadające historię rodziny Wojtyłów sprzed czasu narodzin małego Lolka.

„Miasto mojego dzieciństwa, dom rodzinny, kościół mojego chrztu świętego… Pragnę wejść w te gościnne progi, na nowo ukłonić się rodzinnej ziemi i jej mieszkańcom…” – tymi słowami Ojciec Święty przywitał wadowiczan ponad 20 lat temu. Dziś pragniemy wspomnieć historię jego rodziny przez pryzmat tak bliskiego mu domu – w ten sposób Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach zapowiada swój nowy projekt „Dom mojego dzieciństwa”.

To 7-odcinkowy cykl krótkich filmów, opowiadających historię rodziny Wojtyłów sprzed czasu narodzin małego Lolka. Od 11 do 17 maja codziennie o godz. 17.00 na stronie: https://www.facebook.com/domjp2/ zamieszczane będą premierowe odcinki. – Opowiemy historię Emilii Wojtyłowej – matki papieża, a także ojca – Karola seniora, brata Edmunda i rodziny Kaczorowskich. A wszystko po to, żeby na koniec pozwolić Państwu wysłuchać zaskakującej opowieści pani Heleny Szczepańskiej i historii jej wielkiej radości z narodzin Lolusia – zapowiada Magdalena Maślona.

Historie rodzinne Wojtyłów prezentowane będą prosto z wadowickiego muzeum. – Gdzie, jeśli nie w rodzinnym domu Jana Pawła II, najlepiej jest opowiedzieć o korzeniach naszego Świętego – podkreśla Magdalena Maślona.

Oficjalne kursy przedślubne online w Archidiecezji Krakowskiej

W związku z trwającym nadal stanem epidemii i związanymi z nim obostrzeniami, Wydział Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej w Krakowie otwiera od 18 maja nową formę przygotowania narzeczonych do sakramentu małżeństwa – kursy online. Ich ukończenie będzie potwierdzone świadectwem dla narzeczonych opatrzonym hologramem Archidiecezji Krakowskiej. Tylko takie świadectwa na terenie naszej archidiecezji mogą być uznawane jako potwierdzenie ukończenia bezpośredniego przygotowania do sakramentu małżeństwa.

Rejestracja na katechezy przedślubne online rozpocznie się w środę 13 maja na stronie internetowej ftrodzinie.pl

Kto może uczestniczyć w katechezach przedślubnych online?

• narzeczeni z Archidiecezji Krakowskiej, którzy będą zawierali małżeństwo w najbliższych sześciu miesiącach

Forma katechez i spotkań w poradni 

• forma katechez, to cztery spotkania wykładowe – videokonferencja na platformie Zoom (na spotkanie składa się 45 min konferencji księdza i 45 min spotkania z doradcą życia rodzinnego)
• forma poradni, to trzy spotkania wykładowo-warsztatowe z doradcą życia rodzinnego – videokonferencja na platformie Zoom

Zasady uczestnictwa 

• udział w katechezach przedślubnych wymaga rejestracji na wybrany termin do odpowiedniej grupy (dostępne grupy można zobaczyć poniżej)
• po zakończeniu rejestracji na adres mailowy zostaną przesłane instrukcje do logowania na platformie Zoom (https://zoom.us) oraz link do pokoju spotkania na Zoomie, gdzie będzie się odbywać video-konferencja
• cena katechez wynosi 50 zł od osoby (100 zł od pary)
• płatności za katechezy należy dokonać na numer konta przesłany na podany przy rejestracji adres mailowy
• katechezy prowadzone są w grupach do 20 par (max 40 osób)
• w trakcie całego kursu uczestniczymy w spotkaniach danej grupy (przez cztery tygodnie ten sam dzień tygodnia); nie ma możliwości zmiany grupy w ciągu trwania kursu
• zachęcamy pary do wspólnego uczestnictwa w kursie; w uzasadnionych przypadkach istnieje jednak możliwość uczestnictwa tylko jednej osoby z pary
• na katechezy zgłaszamy się indywidualnie (formularz musi wypełnić zarówno narzeczona, jak i narzeczony)
• spotkania w poradni prowadzone są w grupach do 10 par
• po spotkaniach w poradni możliwe są indywidualne konsultacje z doradcą życia rodzinnego
• świadectwa ukończenia katechez i spotkań w poradni zostaną przesłane tradycyjną pocztą na adres podany przy rejestracji W razie pytań i wątpliwości proszę pisać na adres: biuro@ftrodzinie.pl

Tematy spotkań 

1. Małżeństwo jako sakrament oraz rozwój miłości narzeczeńskiej i małżeńskiej
2. Podstawy etyki życia małżeńskiego oraz wprowadzenie w tematykę odpowiedzialnego rodzicielstwa
3. Spowiedź święta w narzeczeństwie i życiu małżeńskim oraz tworzenie wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej
4. Modlitwa małżeńska i Eucharystia oraz misja i powołanie rodziny w Kościele i w świecie współczesnym

Harmonogram spotkań i prowadzący

/Spotkania odbywają się zawsze w godzinach 19:30-21:15/

GRUPA PONIEDZIAŁEK Terminy spotkań: 18 V, 25 V, 1 VI, 8 VI Prowadzący: ks. Paweł Gałuszka, Maria i Piotr Pikułowie

GRUPA WTOREK Terminy spotkań: 19 V, 26 V, 2 VI, 9 VI Prowadzący: ks. Krzysztof Porosło, Elżbieta i Robert Pierogowie

GRUPA ŚRODA Terminy spotkań: 20 V, 27 V, 3 VI, 10 VI Prowadzący: o. Grzegorz Zakrzewski OSPPE, Katarzyna i Michał Pawłowscy

GRUPA CZWARTEK Terminy spotkań: 21 V, 28 V, 4 VI, 11 VI  Prowadzący: ks. Mariusz Słonina, Marta i Marek Babik

GRUPA PIĄTEK Terminy spotkań: 22 V, 29 V, 5 VI, 12 VI  Prowadzący: ks. Robert Piwowarczyk, Maria i Piotr Pikułowie

GRUPA SOBOTA Terminy spotkań: 23 V, 30 V, 6 VI, 13 VI Prowadzący: o. Mirosław Pilśniak OP, Agata i Włodzimierz Wójtowiczowie

W wyjątkowych sytuacjach, kiedy termin ślubu narzeczonych lub inne istotne przeszkody uniemożliwiają uczestnictwo w katechezach online, prosimy duszpasterza przeprowadzającego rozmowy kanoniczno-duszpasterskie z narzeczonymi, o indywidualne wprowadzenie narzeczonych w treści głoszone podczas katechez. Zaświadczenie o odbyciu takiej rozmowy należy dołączyć do protokołu przedślubnego.

Ta nadzwyczajna forma przygotowania do sakramentu małżeństwa, jak również prowadzone przez Fundację Towarzyszenia Rodzinie katechezy przedślubne online nie mogą być zastąpione ukończeniem internetowych nauk przedmałżeńskich, w tym również oferty obecnej na platformie nauki.pl. Obowiązującym jest stanowisko Przewodniczącego Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski z dnia 30 czerwca 2014 r. mówiące, że certyfikaty ukończenia internetowych nauk przedmałżeńskich, nie mogą być w żadnym razie podstawą do zaliczenia katechez przedmałżeńskich czy przedślubnych, obowiązujących w Kościele w Polsce.

W razie jakichkolwiek trudności związanych z przygotowaniem narzeczonych do sakramentu małżeństwa prosimy o kontakt z Wydziałem Duszpasterstwa Rodzin drogą mailową wdr@diecezja.pl lub też za pomocą specjalnie uruchomionego w tym celu nr tel. 512-182-222.

Abp Marek Jędraszewski zachęca do podjęcia modlitwy, postu i dzieł miłosierdzia w intencji ustania epidemii

– Trudne okoliczności tworzą niezwykłą okazję do zjednoczenia się mimo różnic w pomocy pokrzywdzonym i modlitwie o ustanie epidemii – pisze abp Marek Jędraszewski zachęcając do włączenia się w międzyreligijną inicjatywę papieża Franciszka, by czwartek 14 maja 2020 roku uczynić dniem modlitwy, postu i dzieł miłosierdzia w intencji powstrzymania epidemii koronawirusa.

---

Kraków, dnia 9 maja 2020 r.

Czcigodni Księża,
Drodzy Archidiecezjanie,

Przeciwności, z którymi w ostatnich miesiącach zmaga się społeczność światowa, dotykają boleśnie wszystkich bez względu na pochodzenie i wyznawaną religię. Tym samym jednak owe trudne okoliczności tworzą niezwykłą okazję do zjednoczenia się mimo różnic w pomocy pokrzywdzonym i modlitwie o ustanie epidemii.

W związku z tym Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego w imieniu Ojca Świętego Franciszka skierowała do Episkopatów całego świata prośbę, by czwartek, 14 maja 2020 roku uczynić dniem modlitwy, postu i dzieł miłosierdzia w intencji powstrzymania epidemii koronawirusa. W te duchowe praktyki włączą się także – według własnej wiary i tradycji – przedstawiciele innych religii.

Polecam zatem Czcigodnym Księżom, by ogłosili wiernym Archidiecezji Krakowskiej wspomnianą inicjatywę, a wszystkich – duchownych i świeckich – zachęcam do podjęcia modlitwy, postu i dzieł miłosierdzia w intencji ustania epidemii.

Z serdecznym pasterskim błogosławieństwem.

† Marek Jędraszewski
Arcybiskup Metropolita Krakowski

 

ODPUST PARAFIALNY 1 MAJ 2020 rok.

 

KS. DZIEKAN STANISŁAW KRZYSIK ODPRAWIŁ SUMĘ ODPUSTOWĄ I POŚWIĘCIŁ NOWY FERETRON ŚWIĘTEGO JÓZEFA. KS. RAFAŁ WIERZBIAK NASZ BYŁY WIKARIUSZ WYGŁOSIŁ KAZANIA ODPUSTOWE NA WSZYSTKICH MSZACH ŚWIĘTYCH.

 

 

 

Autorem rzeźby jest pan Paweł Jałowiczor z Jaworzynki.  /Autor i budowniczy słynnej stajenki w Bazylice Panewnickiej w Katowicach./

 

DZIĘKUJĘ Z CAŁEGO SERCA WSZYSTKIM RODZINOM NASZEJ PARAFII.

NIECH ŚWIĘTY JÓZEF NASZ PATRON WYPRASZA WSZELKIE POTRZEBNE ŁASKI ORAZ BŁOGOSŁAWIEŃSTWO BOŻE. 

 

 

 

  PODZIĘKOWANIE DLA NASZEJ PANI SOŁTYS – PANI BOŻENIE ADAMCZYK.

        Z całego serca dziękuję naszej pani sołtys – pani Bożenie Adamczyk, dzięki bowiem jej wielkim staraniom w tym niezwykle trudnym czasie możemy znów cieszyć się odnowionym i odbudowanym wspaniałym krzyżem.

Krzyż znajduje się przy ul. Florkiewicza na terenie gminnym, w nocy z 15 na 16 lutego 2020 r. został okrutnie zniszczony. Krzyż został poświęcony przed Świętami Wielkanocnymi. Koszt remontu wyniósł 1800 zł. Remont wykonała firma z Alwerni. Niech Pan Jezus wynagrodzi wszelki trud i niech błogosławi pani sołtys i całej naszej parafii.

 

 

     DRODZY WEDŁUG NAJNOWSZYCH PRZEPISÓW – JUŻ OD PONIEDZIAŁKU – 20 KWIETNIA –  W KOŚCIOŁACH MA BYĆ NA OSOBĘ – 15 METRÓW KWADRATOWYCH. MAMY 560 METRÓW KWADRATOWYCH W KOŚCIELE ORAZ 200 METRÓW KWADRATOWYCH NA CHÓRZE. A WIĘC MOŻE NAS BYĆ W KOŚCIELE OKOŁO 40 OSÓB, ORAZ NA CHÓRZE 13 OSÓB.     

       

  Życzymy, aby te wyjątkowe Święta Zmartwychwstania Pańskiego – były źródłem – głębokiej Radości i Pokoju Serca. Dla Wszystkich życzymy Radosnych, Ciepłych i Dobrych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, oraz błogosławieństwa Bożego i zdrowia na każdy dzień.  

Z całego serca dziękuję za Wasze Serca, dobroć, modlitwę i ofiarność w tych trudnych dniach na rzecz parafii. Dziękuję całym sercem. Niech Chrystus Zmartwychwstały obdarza was nieustannie swoim błogosławieństwem.    Bóg zapłać.

 

    

19 KWIETNIA – NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO – Wypraszajmy miłosierdzie Boże dla nas i całego świata.

 

 

 

 

 

Komunikat Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
w sprawie obchodów Święta Miłosierdzia 2020

Święto Miłosierdzia jest wydarzeniem, które gromadzi w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach rzesze wiernych. W tym roku ze względu na trwający na całym świecie stan epidemii zachęcamy wszystkich wiernych do duchowej łączności z nami. Prosimy również o zastosowanie się do zasad obowiązujących w stanie epidemii i przeżywanie Święta Miłosierdzia poprzez łączność telewizyjną, radiową i internetową oraz wzbudzenie aktu żalu doskonałego i przyjęcie Komunii świętej duchowej.

1. Ze względu na obowiązujące ograniczenia dotyczące zgromadzeń religijnych oraz w trosce o nasze zdrowie i bezpieczeństwo, zapraszamy do uczestnictwa w Święcie Miłosierdzia dzięki przekazowi medialnemu:

• W sobotę 18.04.2020 r. o godz. 22.25 w TVP 3 (pasmo ogólnopolskie) – nabożeństwo Droga Miłosierdzia z naszej Bazyliki.

• W niedzielę 19.04.2020 r. o godz. 10.00 w TVP1 i TVP POLONIA – Msza święta pod przewodnictwem Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, Metropolity Krakowskiego.

• Msze święte w Niedzielę Miłosierdzia będą odprawiane w Bazylice o godz. 6.00, 8.00, 10.00, 12.30, 16.00 oraz 18.00; w Kaplicy Klasztornej o godz. 19.00. O 15.00 w Bazylice – Godzina Miłosierdzia. Wszystkie Msze święte i nabożeństwa z Bazyliki będą transmitowane przez internetowe Radio i Telewizję Miłosierdzie na stronie www.milosierdzie.pl. Msza święta z Kaplicy Klasztornej będzie transmitowana na stronie www.faustyna.pl

 

 

 

 

   

 

 

Komunia duchowa – skarb do odkrycia

Komunia duchowa nie jest umiejętnością, którą się posiada w jakimś doskonalszym stopniu od pierwszego jej przeżycia. Z czasem jednak, gdy człowiek z wiarą i miłością zaprasza Jezusa do swego serca, doświadczenie zjednoczenia z Nim jest coraz większe. Komunia duchowa staje się skarbem, który człowiek coraz bardziej odkrywa – pisze ks. dr Stanisław Szczepaniec.

 

Świadectwo

„Komunię duchową przyjmuję dość często od kilku lat, zawsze wtedy, gdy nie mogę uczestniczyć w codziennej Eucharystii. Ponieważ mam dość słabe zdrowie, zdarzają się dłuższe okresy, kiedy nie mogę wyjść z domu. W tym trudnym dla mnie czasie uczestniczę w Eucharystii poprzez transmisje radiową lub telewizyjną i przyjmuję Komunię duchową. Dla mnie najlepszym czasem na ten akt jest moment Komunii św. podczas transmitowanej mszy św.

Zauważyłam, że im częściej praktykuję przyjmowanie Komunii duchowej, tym mocniej, głębiej ją przeżywam i tym większym jest ona dla mnie umocnieniem. Szczególnie w ostatnim czasie, kiedy z powodu epidemii nie mogę wychodzić, Komunia duchowa jest dla mnie znakiem miłosiernej miłości Bożej, która wypełnia i rozpala moje serce, umacnia moją wiarę, nadzieję i miłość” (Jolanta OV).

Pani Jolanta wskazuje na prosty i bliski jej samej, a pewnie także wielu wiernym, sposób zaproszenia Pana Jezusa do swego serca. Przeżywa to zbawcze wydarzenie śledząc transmisję Mszy św. Czyni tak od wielu lat i stara się przeżywać to wydarzenie coraz piękniej. Komunia duchowa nie jest bowiem umiejętnością, którą się posiada w jakimś doskonalszym stopniu od pierwszego jej przeżycia. Z czasem jednak, gdy człowiek z wiarą i miłością zaprasza Jezusa do swego serca, doświadczenie zjednoczenia z Nim jest coraz większe. Komunia duchowa staje się skarbem, który człowiek coraz bardziej odkrywa.

Przeżycie Komunii duchowej w czasie słuchania lub oglądania Mszy św. za pośrednictwem środków przekazu, jest owocniejsze, gdy człowiek się wcześniej do tego przeżycia przygotuje, a po zakończeniu transmisji trwa w dziękczynieniu.

„Eucharystyczny wzór”

W celebracji Eucharystii Komunia Święta jest uwieńczeniem wielu przeżyć. Najpierw są obrzędy wstępne z aktem pokuty, potem rozważanie słowa Bożego z (wyznaniem wiary i) modlitwą wstawienniczą, następnie udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, uobecnianych pod osłoną znaków, a dopiero po tych przeżyciach następuje wydarzenie, ku któremu wszystko zmierzało. To dar sakramentalnej komunii, łaska zjednoczenia z Jezusem, Synem Bożym, mocą Ducha Świętego. Człowiek, który dostąpił tego zaszczytu, śpiewa pieśń uwielbienia.

Ten „eucharystyczny wzór” jest bardzo pomocny w przeżywaniu Komunii duchowej także wtedy, gdy ktoś przeżywa to piękne i niezwykłe wydarzenie osobno, nie śledząc transmisji Mszy św. Wtedy przeżycie Komunii duchowej może mieć następujący przebieg:

Wybierz miejsce, w którym możesz się skupić. Skieruj swoje myśli i swoje serce ku Bogu. Rozpocznij modlitwę znakiem krzyża. Proś o łaskę godnego przeżycia Duchowej komunii. Módl się także do Maryi, która najpiękniej przyjęła Jezusa i uczy nas otwierać serce na Jego przyjście.

Akt pokuty

Wzbudź w sobie szczery żal za popełnione grzechy. Możesz odmówić spowiedź powszechną.

Rozważenie słowa Bożego i wyznanie wiary

Odczytaj wybrany fragment słowa Bożego. Wskazane jest rozważenie czytań mszalnych przeznaczonych na dany dzień. Można też rozważyć inny wybrany tekst, np.:

• Jezus powiedział: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14, 23).
• Jezus powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (J 14,6).
• Jezus powiedział: „Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeśli nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeśli we Mnie trwać nie będziecie” (J 15,4).
• Jezus powiedział: „Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący” (Ap 1,8).

Po rozważeniu słowa Bożego wyznaj wiarę w obecność Pana i Jego nieskończoną miłość, np. Wierzę, Panie, że zawsze byłeś ze mną, wierzę, że jesteś we mnie i nieustannie mnie prowadzisz, wierzę, że przychodzisz, abyśmy jeszcze bardziej byli jedno, jak Ty jesteś jedno z Twoim Ojcem w Duchu Świętym (por. J 17,21).

Wspomnienie Paschy Pana Jezusa

Przenieś się myślą do Wieczernika, gdzie Jezus daje siebie za pokarm, przemieniając chleb w swoje Ciało i wino w swoją Krew. Pomyśl o Jego miłości, objawionej w męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Jezus powiedział nad chlebem: „To jest Ciało moje za was wydane”. To „Ciało wydane” przyjmujemy w Komunii Świętej. Jednoczymy się z Panem, który nas do końca umiłował i daje nam udział w tej miłości. Tej jedności pragniemy również wtedy, gdy przyjmujemy Komunię duchową.

Zaproszenie Pana Jezusa i przyjęcie Go

Obrzęd Komunii Świętej, przeżywany podczas Eucharystii, jest bardzo bogaty w modlitwy i znaki. Rozpoczyna się od „Ojcze nasz”, potem są inne modlitwy, a w końcu kapłan, ukazując wszystkim konsekrowaną Hostię, mówi: „Oto Baranek Boży…”. Zgromadzeni wierni odpowiadają: „Panie nie jestem godzien…”. Kapłan znów ukazuje konsekrowaną Hostię, tym razem indywidualnie, mówiąc: „Ciało Chrystusa”. Przyjmujący odpowiada: „Amen”.

Gdy przyjmujesz Komunię duchową nie widzisz tych znaków ani nie słyszysz słów wypowiadanych przez kapłana, ale w sercu przeżywasz to misterium. Z wiarą odmów „Ojcze nasz” prosząc o dar zjednoczenia z Jezusem, Jego Synem. Wsłuchaj się w głos Ojca: „To jest mój Syn umiłowany” i zaproś Pana Jezusa, aby do Ciebie przyszedł. Proś Go, aby jeszcze bardziej wszedł w twoje życie, a ty abyś jeszcze bardziej należał do Niego. Proś Ducha Świętego, aby sprawił cud komunii między tobą, a Jezusem, bo tylko Duch Święty jest źródłem prawdziwej jedności.

Uwierz, że ten, który był i który jest, znów przyszedł. Jest w tobie, a ty jesteś w Nim. Przywitaj Go z wdzięcznością i radością. Oczyma wiary staraj się zobaczyć Jego wielkość i miłość, Jego dobroć i miłosierdzie, Jego pragnienie bycia z tobą i pragnienie, abyś ty był z Nim. Powiedz Mu o swoim życiu i sprawach, które nosisz w sercu.

Dziękczynienie

Wielki jest dar Komunii i wielkie jest dziękczynienie człowieka, który taki dar otrzymał. Nie zapomnij o dziękczynieniu i uwielbieniu. Niech trwa i nieustannie wzrasta twoje zdumienie, że sam Bóg do ciebie przychodzi i w tobie przebywa. Wielbij Boga z Maryją, bo również tobie wielkie rzeczy Bóg uczynił i święte jest imię Jego.

Zakończ przeżycie Komunii duchowej znakiem krzyża.

---

W sytuacji, gdy duża liczba katolików nie może przystąpić do Komunii Świętej, konieczna jest głębsza refleksja nad znaczeniem i sposobem przeżywania Komunii duchowej. Na stronie internetowej e-KAI znajduje się artykuł ks. prof. Ireneusza Mroczkowskiego, profesora nauk teologicznych, specjalisty z zakresu teologii moralnej i etyki, zatytułowany „Komunia duchowa – praktyczne porady”. Znajdziemy w nim przypomnienie nauki Kościoła na ten temat, w tym również teksty św. Jana Pawła II i Benedykta XVI.

Pomocne będą zapewne również świadectwa osób, które od wielu lat praktykują Komunię duchową oraz podane powyżej refleksje na ten temat.

Ks. dr Stanisław Szczepaniec

 

Żal doskonały a spowiedź sakramentalna

Akt żalu doskonałego sprawia, że uzyskujemy prawdziwe przebaczenie grzechów. Jeśli ustaną przeszkody dla odbycia spowiedzi, przy najbliższej sposobności trzeba wyznać te grzechy na spowiedzi sakramentalnej – pisze ks. dr hab. Krzysztof Gryz.

 

Trzeba zacząć od jasnego uświadomienia sobie zasadniczej prawdy.

1. Tylko Jezus może nas zbawić, to znaczy uwolnić od każdego zła, w tym przede wszystkim od tego, którego skutki są wieczne, czyli grzechu. Tylko On może nas przeprowadzić przez „ciemną dolinę” śmierci i wprowadzić do krainy życia. Nikt, ani nic innego, nie może tego dokonać, a już na pewno nie my sami. Człowiek sam siebie nie może zbawić, nie może oczyścić się z grzechów, nie może uwolnić się od zła, nie może przywrócić się do życia. To Chrystus jest jedynym Zbawicielem. Mówi to jasno św. Piotr: „nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4, 12).

To zbawcze działanie Chrystusa, na mocy Jego woli i postanowienia, dokonuje się w Kościele (por. Mt 16, 18-19, J 20, 22-23). On sam działa w Kościele i przez Kościół dlatego, że On jest w swoim Kościele, który jest Jego Mistycznym Ciałem. Z tego także powodu pełnia tajemnicy zbawczej Chrystusa należy także do Kościoła. Odnosi się to również do sakramentu pokuty i pojednania. Bóg przebacza wszystkie grzechy pokutującemu i szczerze żałującemu za nie grzesznikowi, ale z ustanowienia Chrystusa konieczne jest do tego przynajmniej mocne pragnienie przyjęcia sakramentu pojednania (votum confessionis), sprawowanego mocą Chrystusową w Kościele. Niejako zapowiadając ten obowiązek Chrystus polecił trędowatym, którzy prosili go o oczyszczenie: „Idźcie, pokażcie się kapłanom” (Łk 17, 14).

Prawdę o konieczności sakramentu pokuty wyraził Kościół w swoim nauczaniu, zawartym w tekstach Soboru Trydenckiego, szczególnie w dokumencie Nauka o sakramencie pokuty, uchwalonym 25 listopada 1551 roku. To nauczanie potwierdzał Kościół wielokrotnie, m.in. w Kodeksie Prawa Kanonicznego: „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami” (kan. 960). Zaś Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości» (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe” (nr 1452).

2. Rozdział czwarty dokumentu soborowego traktuje o skrusze, która zajmuje pierwsze miejsce wśród wszystkich aktów penitenta. Jest ona „bólem duszy i wstrętem do popełnionego grzechu wraz z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości”. To, co my określamy współcześnie jako „mocne postanowienie poprawy” jest zatem integralną częścią aktu żalu, który odnosi się zarówno do przeszłości (popełnionych grzechów), jak też dotyczy przyszłości, czyli woli powstrzymania się od grzechów. W tym punkcie ojcowie soboru czynią rozróżnienie między skruchą doskonałą (contritio) i skruchą niedoskonałą (attritio). Pierwsza, dzięki miłości, która nią kieruje, jedna człowieka z Bogiem zanim sakrament zostanie przyjęty, „niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu”. Druga zaś, która jest owocem przemyślenia brzydoty grzechu i lęku przed karą, i chociaż nie jest doskonała ze względu na owe motywy, to jednak jest prawdziwym darem Boga i poruszeniem Ducha Świętego, który otwiera na pojednanie. Sama w sobie, bez sakramentu pokuty, nie może prowadzić grzesznika do usprawiedliwienia, ale usposabia go do otrzymania łaski przebaczenia.

Tekst dokumentu potwierdza prawdę, że w sakramencie pokuty nierozdzielnie zawarte są dwa elementy, żal i łaska przebaczenia. To jest pełna prawda sakramentu pojednania, a wynika ona z całej głębi relacji człowieka z Bogiem. Dlaczego? Bo w dziele zbawienia potrzebne jest prawdziwe spotkanie człowieka z Bogiem. Ze strony człowieka potrzeba szczerej woli, gotowości, pragnienia i konkretnego działania, a ze strony Boga łaski, która przemienia i udoskonala wszystko, co człowiek ze swej strony ofiaruje, wynosząc to na poziom nadprzyrodzony.

3. Tę szczególną relację wyraża sam znak sakramentalny, który składa się z dwu części, materii i formy. W przypadku sakramentu pojednania materią są akty penitenta, z których szczególnie ważny jest akt żalu, dlatego, że w nim, jakby w zarodku, zawarte są wszystkie pozostałe akty (uznanie i wyznanie swoich win, postanowienie poprawy, zadośćuczynienie). Natomiast formą są słowa kapłana: „I ja odpuszczam tobie grzechy w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Chyba najpiękniej tę teologiczną prawdę wyraża fragment Łukaszowej Ewangelii (Łk 7, 36-50) o spotkaniu Chrystusa z kobietą, która prowadziła życie grzeszne. Płacząc, zaczęła obmywać Jego nogi, wycierać je własnymi włosami, a potem całować Jego stopy. Jezus dostrzega jej żal i stwierdza to mówiąc do współbiesiadników: „Odpuszczone są jej liczne grzechy ponieważ bardzo umiłowała”. A do kobiety mówi: „Twoje grzechy są odpuszczone (…) idź w pokoju”. I to jest właśnie spotkanie doskonałego żalu człowieka ze słowami Bożego rozgrzeszenia.

4. Akt żalu doskonałego sprawia, że uzyskujemy prawdziwe przebaczenie grzechów. Jeśli ustaną przeszkody dla odbycia spowiedzi, przy najbliższej sposobności trzeba wyznać te grzechy na spowiedzi sakramentalnej, bo inaczej pragnienie przyjęcia sakramentu pojednania, wyrażone przez nas byłoby nieszczere, czyli nieautentyczne. Rozgrzeszenie udzielone przez kapłana upewnia penitenta o uzyskanym uprzednio przebaczeniu, nadając mu wartość sakramentalną, a także staje się okazją do kierownictwa duchowego.

Jeszcze jedna ważna uwaga. Powinniśmy się starać wzbudzać zawsze akt żalu doskonałego i to nie tylko przed spowiedzią, ale po każdym grzechu, bo chrześcijanin nie może pozostawać obojętny wobec tego, że obraził Boga. Taka postawa byłaby czymś nienaturalnym. Dobrą praktyką jest wzbudzanie aktu żalu podczas modlitwy wieczornej przed snem, mając na uwadze słowa naszej pieśni: „Wielu snem śmierci upadli, co się wczoraj spać pokładli”.

Krótką formę takiego aktu proponuje Katechizm: „Ach żałuję za me złości jedynie dla twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, całym sercem skruszonemu”. Lub w pełnej formie:

„Wierzę w Ciebie, Boże żywy, w Trójcy jedyny, prawdziwy;
Wierzę, coś objawił Boże, Twe słowo mylić się nie może.

Ufam, Tobie, boś Ty wierny, wszechmogący i miłosierny;
Dasz mi grzechów odpuszczenie, łaskę i wieczne zbawienie.

Boże, choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję.
Nad wszystko, co jest stworzone, Boś Ty dobro nieskończone.

Ach żałuję za me złości, jedynie dla Twej miłości.
Bądź miłościw mnie grzesznemu, całym sercem skruszonemu”.

Często praktykowany akt żalu płynącego z miłości jest dobrym przygotowaniem do przyjmowania sakramentu spowiedzi, a w chwili niebezpieczeństwa śmierci może otworzyć nam bramy raju.

Podsumowując, i próbując to wszystko odnieść do naszego życia, możemy uczynić następująco:

---

Propozycja formy obrzędu żalu doskonałego

Przed aktem żalu doskonałego należy uczynić szczegółowy rachunek sumienia i postanowić poprawę odrzucając popełnione grzechy i przywiązanie do nich, jednocześnie wzbudzając sobie mocne postanowienie odbycia spowiedzi sakramentalnej jak tylko to będzie możliwe.

1. Rachunek sumienia
2. Lektura Ewangelii: Łk 7, 36-50 Łk 15, 11-32
3. Wzbudzenie intencji:

Jezu Miłosierny, który znasz mnie lepiej niż ja samego siebie, Ty widzisz wszystkie moje grzechy, ale też widzisz mój żal i skruchę, dlatego że zraniłem Twoją nieskończoną miłość do mnie. W duchu pokuty szczerze wyznaję wszystkie swoje grzechy, uznaję, że obraziłem Cię i wyrządziłem krzywdę Kościołowi i każdemu z moich braci. Przyjmij łaskawie moją skruchę, okaż mi swoje Miłosierdzie i pozwól mi wkrótce stanąć przed kapłanem, aby otrzymać sakramentalne rozgrzeszenie.

4. Modlitwa:

„Panie Jezu, który otwierałeś oczy niewidomym, uzdrawiałeś chorych, przebaczałeś grzesznicy, a Piotra po grzechu utwierdziłeś w swojej miłości, przyjmij moje błaganie, odpuść mi wszystkie grzechy, odnów we mnie swoją miłość, dozwól mi stale żyć w jedności z braćmi, abym mógł głosić ludziom Twoje zbawienie” („Obrzędy Pokuty, nr 86).

5. Postanowić sobie w ramach własnego zadośćuczynienia, jako że nie ma nadanej pokuty, spełnienie jakiegoś aktu religijnego (adoracja, modlitwa, itp.) lub uczynku miłości wobec bliźniego.
6. „Ojcze nasz”.

Przypominamy jednocześnie, że czas na wypełnienie trzeciego przykazania kościelnego („Przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą”) trwa aż do uroczystości Najświętszej Trójcy, która w tym roku przypada 7 czerwca. Aby przyjąć Komunię Świętą konieczny jest stan łaski uświęcającej, który człowiek osiąga przez sakramentalną spowiedź lub doskonały akt żalu za grzechy.

---

Pamiętaj:

Warunki żalu doskonałego:

• Zachodzi niemożność skorzystania z indywidualnej spowiedzi
• Zrobienie szczegółowego rachunku sumienia
• Uznanie przed Bogiem swojej winy za popełnione grzechy
• Wyrażenie szczerego żalu za wszystkie grzechy, ciężkie i lekkie
• Wyrażenie mocnego postanowienia przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej
• Spełnienie aktu pobożności lub miłości bliźniego jako formy zadośćuczynienia
• Przystąpienie w najbliższym możliwym terminie do spowiedzi sakramentalnej

Ks. dr hab. Krzysztof Gryz

 

Praktyka pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca w okresie epidemii

Jeśli w trakcie odprawiania praktyki pięciu sobót oraz dziewięciu piątków miesiąca nie jest możliwe spełnienie warunku przyjęcia sakramentalnej Komunii w okresie epidemii, nie ulega przerwaniu ciągłość owoców, a więc nie trzeba tej praktyki zaczynać od nowa, a jedynie przedłużyć tę praktykę o kolejny miesiąc – czytamy w komunikacie Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu nt. praktyki pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca w okresie epidemii.

---

KOMUNIKAT

Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP

Praktyka pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca w okresie epidemii

W okresie epidemii dostęp do sakramentalnej spowiedzi i sakramentalnej Komunii jest dla wielu wiernych utrudniony, czasem wręcz niemożliwy. Z tego względu rodzą się wątpliwości co do zachowania ciągłości pobożnych praktyk dziewięciu pierwszych piątków miesiąca oraz pięciu pierwszych sobót miesiąca, które wielu wiernych podejmuje. Obie praktyki dla zachowania duchowych owoców zakładają przyjęcie Komunii sakramentalnej w określonym czasie.

Posługując się ogólnymi zasadami prawa kościelnego oraz dokumentami dotyczącymi sytuacji analogicznych należy stwierdzić, że:

• prawo kościelne czysto pozytywne nie obowiązuje przy poważnej przeszkodzie;
• w analogicznej sytuacji opisanej przez prawo kościelne nie przerywa się ciągłości owoców duchowych pobożnej praktyki pod warunkiem dokończenia jej zaraz, gdy będzie to możliwe;
• dlatego jeśli w trakcie odprawiania praktyki pięciu sobót oraz dziewięciu piątków miesiąca nie jest możliwe spełnienie warunku przyjęcia sakramentalnej Komunii w okresie epidemii, nie ulega przerwaniu ciągłość owoców, a więc nie trzeba tej praktyki zaczynać od nowa, a jedynie przedłużyć tę praktykę o kolejny miesiąc;
• zaleca się jednakże celem podtrzymania ciągłości praktyki, aby we właściwym dniu (pierwszy piątek / sobota) w okresie braku dostępu do sakramentu, jeśli to możliwe, wzbudzić właściwą danej praktyce intencję oraz skorzystać z możliwości przyjęcia tzw. Komunii duchowej (pragnienia), a także jeśli trzeba, z możliwości uprzedniego oczyszczenia sumienia z grzechów ciężkich poprzez akt żalu doskonałego, gdy nie można się wyspowiadać.

Bp Adam Bałabuch
Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego
i Dyscypliny Sakramentów KEP

List ze wskazaniami duszpasterskimi Metropolity Krakowskiego na ostatni etap Wielkiego Postu

---

 

Umiłowani Bracia i Siostry!

Wielki Post w roku 2020 ma niezwykły charakter. Walce z grzechem, która toczy się w ludzkich sercach, towarzyszy walka z pandemią na wielu odcinkach życia. Rośnie intensywność jednej i drugiej walki. Potrzebna jest coraz większa mobilizacja w pokonaniu wirusa, ale nie mniejsza musi być determinacja w odrzuceniu grzechu.

Na ten ostatni etap wielkopostnej drogi kieruję do Was pasterskie słowo umocnienia oraz wskazania działań, które powinniśmy podjąć, poczynając od piątej niedzieli Wielkiego Postu, kiedy to zasłaniamy w kościołach krzyże uświadamiając sobie, że coraz bliżej jest „Godzina Jezusa”. Ogólne wskazania dotyczące przeżycia Świętego Triduum Paschalnego zostały już przekazane przez Konferencję Episkopatu Polski, a dalsze szczegóły, dotyczące naszej archidiecezji, przekażę przed Niedzielą Palmową. Chodzi nie tylko o celebrację liturgii w kościele, lecz także o przeżywanie tych zbawczych wydarzeń w rodzinach, które są domowym Kościołem.

1. Doceniam wielki wysiłek duszpasterzy w tym trudnym czasie, a także odpowiedzialność wiernych świeckich, którzy przeżywają trudny czas, nie zapominając o potrzebujących. Wspieram duchowo wszystkich zaangażowanych w walce z pandemią, a szczególnie kapelanów w szpitalach, lekarzy i cały personel medyczny.

2. Bardzo proszę o dalsze zachowywanie rozporządzeń podanych przez władze świeckie. Duszpasterzy proszę o dalsze przestrzeganie zasad podanych przez mnie w dekrecie z dania 12 marca br. dotyczących higieny, sposobu przekazywania znaku pokoju, aktów czci wobec krzyża i innych znaków religijnych.

Przeżywanie Eucharystii i trwanie na modlitwie

3. Na szóstą niedzielę Wielkiego Postu udzielona już jest dyspensa od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej. Przypominam, że skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcam do przeżywania Eucharystii w duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe. Starajmy się, w miarę możliwości, przeżywać tę niedzielną Eucharystię w gronie rodzinnym. Wspólnie słuchajmy słowa Bożego, które jest wtedy głoszone, łączmy się duchowo z ofiarą Chrystusa i zaprośmy Go do naszych serc i do naszych rodzin. Po zakończeniu Eucharystii spróbujmy porozmawiać o usłyszanym słowie, a także o innych sprawach duchowych. Zaplanujmy też program modlitwy rodzinnej na nadchodzący tydzień.

4. Zgodnie z przepisami państwowymi od dnia 25 marca br. w poszczególnych Mszach świętych oraz we wszelkich innych celebracjach może uczestniczyć maksymalnie 5 osób, nie licząc kapłana i posługujących. Oznacza to, że w Eucharystii mogą uczestniczyć tylko przedstawiciele tych rodzin, które zamówiły intencję mszalną. Dobrze byłoby, aby wierni, którzy prosili o odprawienie Mszy w ważnej dla nich intencji, sprawdzili telefonicznie, czy Msza Święta jest koncelebrowana, a jeśli tak, to ile osób z danej rodziny może przyjść. Wszyscy inni powinni pozostać w domach i nie przychodzić w tym czasie do kościoła.

5. Gorąco proszę wszystkich o modlitwę indywidualną i rodzinną. Włączajmy się codziennie wieczorem o godz. 20.30 w ogólnonarodową modlitwę różańcową transmitowaną przez Internet z wielu kościołów i kaplic. Niech ta godzina będzie czasem modlitwy jak największego grona wiernych. Kapłani i osoby konsekrowane modlą się wtedy w kościołach, a wierni świeccy modlą się w swoich mieszkaniach. Znajdźmy również czas na lekturę Pisma Świętego i książek religijnych, a także na posłuchanie konferencji rekolekcyjnych zamieszczonych w Internecie. Wzywajmy wstawiennictwa Maryi i naszych świętych Patronów, śpiewajmy Gorzkie Żale i pieśni pasyjne. Pamiętajmy, że w tych dniach kościoły są otwarte i można iść na chwilę modlitwy. Jeśli duszpasterze stworzą możliwość internetowego zgłaszania się na określoną godzinę adoracji Najświętszego Sakramentu, skorzystajmy z tej okazji.

Pokuta i pojednanie

6. Wraz z modlitwą podejmujmy post. W szczególny sposób proszę o podjęcie postu w piątek przed Niedzielą Palmową. Mamy wiele świadectw biblijnych, a także z historii Kościoła, że wspólny post jest potężną bronią w walce z grzechem, a także w pokonaniu innego zła, jakie pojawia się w życiu ludzi. W tym przypadku prośmy szczególnie o zwycięstwo nad pandemią koronawirusa.

7. Zachęcam wszystkie rodziny, aby w piątek lub w sobotę przed Niedzielą Palmową, przeżyły rodzinne nabożeństwo pojednania. Zapewne nie wszyscy będą mogli w tym roku przystąpić do sakramentalnej spowiedzi, ale wspólna modlitwa pokutna, przeżywana w domu, może być ważnym wydarzeniem na drodze wielkopostnego nawrócenia. Można odczytać fragment Pisma Świętego, odmówić wybrane modlitwy, a następnie przeprosić Boga za grzechy oraz przeprosić się nawzajem za wszystko, co raniło członków rodziny. W czasie spowiedzi powszechnej mówimy, że zgrzeszyliśmy „myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem”.

8. Przed pierwszym piątkiem miesiąca, a jeszcze bardziej przed świętami paschalnymi wielu wierzących pragnie przystąpić do sakramentu pokuty. W tym roku nie dla wszystkich będzie to możliwe, dlatego zachęcam do skorzystania z możliwości zyskania odpuszczenia grzechów przez akt żalu doskonałego. Penitencjaria Apostolska przypomina o takiej możliwości w dokumencie ogłoszonym 20 marca br. Czytamy w nim: „Tam, gdzie poszczególni wierzący znajdują się w bolesnej niemożności uzyskania rozgrzeszenia sakramentalnego, należy pamiętać, że żal doskonały, płynący z miłości do Boga nad wszystko umiłowanego, wyrażony w szczerej prośbie o przebaczenie (takiej, jaką penitent jest obecnie w stanie wyrazić), i któremu towarzyszy votum confessionis, czyli stanowcze postanowienie, aby jak najszybciej przystąpić do spowiedzi sakramentalnej, uzyskują przebaczenie grzechów, nawet śmiertelnych (por. KKK, nr 1452)”. Wierni, którzy chcą skorzystać z tej możliwości, powinni ją głęboko przemyśleć i przemodlić. Nie może to być akt powierzchowny. Zachęcam do skorzystania z pomocy, które będą zamieszczone na stronie internetowej naszej archidiecezji.

9. Osoby, które mimo wszystko pragną skorzystać z sakramentu pokuty, proszę o śledzenie informacji na ten temat, ogłaszanych w parafiach. W miarę możliwości, przy zachowaniu wszelkich środków ostrożności, kapłani będą spowiadać w konfesjonałach lub innych miejscach. Jeśli parafia ogłosi możliwość internetowego zgłaszania się na adorację Najświętszego Sakramentu, zachowując zasadę, aby w jednym czasie w kościele było nie więcej niż 5 osób, to czas adoracji może być również okazją do skorzystania z sakramentu pokuty. Jeśli duszpasterze zaproponują inne rozwiązania, to bardzo proszę o dostosowanie się do nich. Przypominam, że obowiązek przyjęcia Komunii Świętej okresie Wielkanocy można spełnić do uroczystości Trójcy Świętej, czyli w tym roku do 7 czerwca.

10. Gorąco zachęcam do zyskiwania każdego dnia odpustu zupełnego. Penitencjaria Apostolska wydała dekret, w którym stwarza możliwość zyskiwania tego odpustu również tym, którzy pozostają w domach. Korzystajmy z tego wielkiego daru, aby po uzyskaniu odpuszczenia grzechów zyskać również darowanie kary za grzechy już odpuszczone. Wtedy komunia z Jezusem staje się głębsza, a nasza wolność od złych przywiązań większa.

Komunia Święta

11. Wielkim pragnieniem ludzi wierzących jest sakramentalne zjednoczenie z Jezusem w Komunii Świętej. Zazwyczaj to piękne wydarzenie ma miejsce w czasie Mszy Świętej. Przy obecnych ograniczeniach mogą z tego daru skorzystać tylko nieliczni wierni. Zachęcam więc kapłanów, aby rozważyli możliwość udzielania Komunii Świętej wiernym poza Mszami Świętymi, w wyznaczonych godzinach, z zachowaniem wszystkich zasad, dotyczących liczby osób obecnych w kościele lub ewentualnie czekających na możliwość wejścia do kościoła.

12. Ponieważ większość członków wspólnot parafialnych jest w tych dniach pozbawiona możliwości przyjmowania Komunii Świętej, dlatego potrzebne jest przybliżenie im nauki Kościoła na temat tzw. Komunii duchowej. Również to przeżycie, podobnie jak wzbudzenie doskonałego aktu żalu, aby uzyskać przebaczenie grzechów, jest dla wielu wiernych czymś nowym, dlatego trzeba się do niego dobrze przygotować. Odpowiednie pomoce na ten temat zostaną zamieszczone na stronie internetowej naszej archidiecezji. Można je zamieścić również na stronach parafialnych.

13. W najbliższym tygodniu przypada pierwszy piątek i pierwsza sobota miesiąca. Niektórzy przeżywają dziewięć pierwszych piątków i pięć pierwszych sobót. Należy pamiętać, że sytuacje nadzwyczajne, a taką mamy teraz, nie powodują przerwy w ciągłości tej modlitwy. Po ustaniu pandemii można ją będzie dalej kontynuować. Zachęcam natomiast wszystkich, którzy przeżywają te nabożeństwa, aby w te dwa dni przyjęli Pana Jezusa w sposób duchowy, po odpowiednim akcie skruchy, o czym była mowa powyżej.

14. Zazwyczaj na pierwsze piątki miesiąca oraz przed świętami kapłani odwiedzali chorych przynosząc Komunię Świętą. W obecnych warunkach jest to utrudnione, jednak poprosiłem kapłanów, aby przy zachowaniu należytych zasad higieny i bezpieczeństwa odwiedzali chorych i starszych parafian z posługą sakramentalną, w szczególności tych, którzy o to poproszą. Jednocześnie zwracam się z prośbą do chorych o wyrozumiałość, a członków rodziny o wspólną modlitwę z chorymi i umożliwienie im przeżywania Eucharystii przez środki przekazu.

„Jezu, ufam Tobie!”

15. Łączę się duchowo z wszystkimi, dla których niemożliwość uczestnictwa we Mszy Świętej, przystępowania do sakramentu pokuty przed Wielkanocą, a także przyjmowania Komunii Świętej, jest bardzo trudnym doświadczeniem. Nigdy jeszcze tego w życiu nie przeżywali. Pragnienie przyjmowania sakramentów jest wielkim darem i nie można go zagubić, przeciwnie, powinno ono rosnąć, aby z tym większą radością i tym głębiej przeżyć te zbawcze wydarzenia, gdy będzie to już możliwe.

16. Wydarzenia, które przeżywamy, skłaniają nas do ponownej refleksji nad rolą rodziny. Trzeba przypomnieć, że Naród Wybrany ma swój początek w rodzinie. Synowie Jakuba, a więc bracia, dali początek pokoleniom Izraela. Również w rodzinach spotykali się pierwsi chrześcijanie i rozwój chrześcijaństwa dokonywał się przez rodziny. Gdy wspomnimy wiele wydarzeń z historii Kościoła, to również odkrywamy, że wiara przetrwała i umacniała się przede wszystkim dzięki wierze rodziców i dzieci, dzięki rodzinnej modlitwie. Tak było choćby w okresach zaborów. Żyjemy w epoce rozbijania małżeństwa i rodziny. Jest to proces, który dokonuje się na wielu płaszczyznach. Pandemia koronawirusa sprawiła, że rodziny są razem, że mają dla siebie czas, że mogą więcej ze sobą rozmawiać, a także więcej się wspólnie modlić.

17. Chciałem szczególnie zaakcentować ten ostatni element, mianowicie modlitwę rodzinną. Była to mocna tradycja rodzin chrześcijańskich. Z różnych powodów została osłabiona lub całkiem zniknęła. Jesteśmy na nowo zaproszeni, a nawet przynagleni, aby do tej pięknej tradycji powrócić.

Na koniec proszę Was o coś bardzo ważnego. Na chwilę przed swoją śmiercią nasz Zbawiciel modlił się do Ojca za uczniów: „aby byli jedno” (J 17,21-23). Dostrzegamy próby podzielenia Kościoła, podzielenia pasterzy i wiernych. Pamiętajmy – należymy do Chrystusa i nasza jedność w Chrystusie stanowi o autentyzmie naszego świadectwa. To wspólnota Kościoła ma dzisiaj nieść prawdziwą nadzieję człowiekowi tak bardzo doświadczonemu. Możemy się różnić opiniami, ale jedność przy Chrystusie, w Kościele jest dzisiaj szczególnie ważna.

Na wszystkie przeżycia, a szczególnie na podwójną walkę, jaką przeżywamy, czyli walkę z grzechem i walkę z koronawirusem, udzielam wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

† Marek Jędraszewski
Arcybiskup Metropolita Krakowski

 

---

 

   Serdecznie dziękuję za wpłaty na konto, które wpływają zamiast tradycyjnych ofiar na tacę, które mogliście składać co niedzielę, uczestnicząc we Mszy św. Bóg zapłać.

Bardzo proszę o 1% podatku dla chorej Milenki z Rudnika

z mojej poprzedniej parafii w imieniu swoim oraz jej rodziców.